Kalbimin Doğuşu

B11- Berdel!

Keyifli okumalar herkese ♡

Şimdiden hepinize iyi bayramlar.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

"Roza?"

Roza kocası Oktay'ın ona seslenmesiyle bulaşıkları durulamaya ara verip ellerini kuruladı.

"Efendim?"

Oktay ceketini giyerken Roza'ya ters bir bakış attı.

"Anamlar akşama geliyorlar. Şu suratını düzelt. Bir daha kaydırmayayım." Dedi tehtit vari bir sesle.

Roza dolan gözleriyle cevap vermedi. Şimdilerde altı aylık hamileydi ve karnı hamile olduğunu belli edecek kadar şişti. Bir kızı olacaktı.

"Oktay ben annemlere söz verdim akşam onlara--"

Oktay'ın birden suratını tutup onu duvara ittirmesiyle çığlık attı.

"Lan...lan amcamla mı tehtit ediyorsun beni? Gidip bu halini amcamın gözüne sokup beni korkutacağını mı sanıyorsun? Iyi...Git lan...Siktir git. Bavulunu da topla git." Dedi ve ittirdi yüzünü.

Roza hıçkıra hıçkıra ağlarken daha fazla dayanamayıp yere çöktü. Oktay kapıyı çarpıp çıkarken Roza acıyla fısıldadı.

"Kurtar beni Allah'ım.."

Yavaş yavaş üst kata çıktı. Küçük bavulu eşyalarının bir kısmıyla doldurdu. Gözlerinden durmadan akan göz yaşlarını durduramıyordu. Aşağıya inecekken bebek odasına baktı son kez. Pembe beyazdı. Beşiğin yanında komodinde duran pembe patikleri avcuna aldı. Ağlayışı artarken eliyle karnını sıvazladı. Sanki kızı annesini hissetmiş gibi bir tekme attı. Bebeğinin hissi ile tebessüm eden Roza göz yaşlarını silip evden çıktı.

Evleri uzak değildi ailesine. Kocasının ailesi, yani amcasının evi de uzak değildi. Dalgın bir şekilde yolda yürürken karşıdan gelen arabayı fark etmedi. Etmedi çünkü aklına hiç çıkmayan Saffet gelmişti. Bir kızları olsun istemişlerdi hep. Hatta olursa adını da Hayal koyacaklardı. Ama kısmet olmamıştı. Acaba Saffet neler yapıyordu? Mutlu muydu o kızla? Nerdeyse evleneli 7 8 ay olacaktı ikisi için de. Oktay ona zulmetse de Saffet'in o kıza kıyamayacağını biliyordu. O küçük bir kıza zulmedecek biri değildi. Oktay gibi acımasız değildi Saffet. Sevmese bile saygı duyuyordu ona emindi.

Saffet'in özlemi ile burnu sızlarken çalan korna sesi ile başını hızla kaldırdı. Korkuyla gözlerini yumarken araba tam önünde sertçe durdu.

Arabayı kullanan Yakup hızlıca arabadan indi. Telaşlıydı.

"Hanımefendi iyi misiniz?"

Rozalin korkuyla yutkundu. Ama karnına ağrı girmişti. Elini karnına götürdü. Uzun pardösüsünün altında ki şiş karnı okşamasıyla Yakup kadının hamile olduğunu anladı.

"Sizi hastaneye götürebilirim? İyi misiniz? Korktunuz mu?" Derken Roza'nın kolunu nazikçe tuttu.

Roza ilk defa adamın yüzüne baktı. Buraların erkeklerine benzemiyordu. Beyaz bir teni kumral dalgalı saçları vardı. Boyuda epey uzundu. Yüzünde ki çiller yazın gelmesiyle daha da beliginleşmişti. Adamın elinden kolunu kurtardı. Biri görürse hiç hoş olmazdı.

"İyiyim sağolun. Fark etmedim arabanızı."

"İyisin değil mi? Hamilesiniz galiba. Bir şey olduysa hemen hastaneye--"

"Yok..gerçekten iyiyim sağolun. Ben de eve gidiyordum."

Yakup ne diyeceğini bilemedi. Kadının suratına ilk defa dikkatle baktığında gözlerine kitlenip kaldı. Esmer teni ve siyah saçlarına tezat o kadar açık yeşildi ki gözleri çok dikkat çekiciydi.