Kalbimin Doğuşu

B10-Öperim.

Keyifli okumalar herkese

Yorumlarınızı bekliyorum. Fikirleriniz hikayemi şekillendirir ♡

***

"Kızım sıkma canını. Daha çok gençsiniz siz. İsterseniz yine olur bebeğiniz. Tamam mı? Hadi iç bakalım ilaçlarını.."diyen Besna kızın dizlerine bir battaniye örtüp odasından çıktı.

Berivan ilaçları yutup camın kenarında ki koltuğa biraz daha yayıldı. Battaniyeyi iyice uzerine çekerken gözlerine dolan yaşları durduramadı. Bu sebepsiz yaşlar uzun bir süre yakasını bırakmayacaktı anlaşılan.

Yakup'a mı üzülsün, Saffet'in haline mi, kendi haline mi yoksa daha varlığını öğrenemeden kaybettiği bebeğine mi?

Daha Saffet'i kocası gibi bile görmüyorken onun çocuğunu nasıl doğuracaktı?

Sonra Yakup'un yüzü geldi gözünün önüne. Ne kadar gerçekçiydi o rüya. Sanki onu burdan kurtarmaya gelmiş gibi..Yüzünü okşamıştı. Elini yanağına götürürken bir damlanın yanağından süzülmesine izin verdi. Acıyla dişlerini sıktı.

Sonra Saffet düştü aklına. O telaşlı, korku dolu bakışları. Hastanede  müşade altında beklerken hemen yanında ki sandalyeye oturmuş, Berivan'ın tepkisini ölçmek istercesine sürekli yüzüne bakıyordu. Hiç konuşmuyorlardı. Konuşacak bir şey kalmamış gibi.

Akşam yemeği saati yaklaşırken yataktan çıktı. Ne olursa olsun toparlanması lazımdı. Evde ki diğer insanlara ayıp oluyordu. Duşa girip üzerini değiştirdi. Hazırlandıktan sonra alt kata indi.

"Kolay gelsin...Sofrayı da hazırlamışsınız. Kusura bakmayın uyumuşum."

Görümcelerinden Belçim omuz silkip onun omzunu sıktı.

"Sen düşünme yemeği çayı. Hadi sofraya geçelim."

O sırada dış kapının açıldığını duydular. İkisi de birbirine baktı.

"Abim geldi heralde."

"Ben bakayım.."diyen Berivan geniş hayata girdi. Saffet asık bir suratla ayakkabılarını çıkarıyodu. Gelene bakmak için başını kaldırdı. İki gündür hiç konuşmadığı karısıydı.

Ceketini çıkarıp portmantoya asacakken Berivan elinden aldı.

"Yemek hazır. Hoşgeldin.."

"Hoşbulduk." Dedi Saffet. Bu ilk konuşmalarıydı hastaneden çıktıklarından beri.

Erkekler odasına girecekken Berivan'ın koluna dokundu. Berivan dönüp kocasına baktı.

"İyi misin? Bir sıkıntın var mı? Doktora gidebiliriz."

Kanaması var mı diye soruyordu. Direk sormaya çekinmişti.

"İyiyim merak etme. İlaçlar işe yarıyor."

Saffet başını salladı. Derin bir nefes aldı.

"Yemekten sonra ikimiz için bavul hazırla. Çok bir şey koyma. İş için Antalya'ya gitmem gerekiyor. Sen de benimle gel, değişiklik olur. İki gün kalacağız." Dediğin de Berivan'ın itiraz etmesine izin vermeden salona girdi.

Berivan bir iki saniye kapıda duraksadı. Bir şey demeden kadınlar sofrasına geldi. Besna yemeye başlamamıştı. Berivan gelince yemeye başladılar.

"Ana?"

Besna başını kaldırıp kıza baktı.

"Söyle kızım.."

"Saffet iş için Antalya'ya gidecekmiş. İki günlüğüne. Bana da gel diyor.."

Besna gülümsedi.