Baharda açan pespembe çiçekleriyle ünlenmiş bir kasaba olan Fiora'da bir gün ,bir liseli öldürüldü ve zamanla işlenen bu cinayete yenileri eklenmeye devam etti. Bu tatlı kasaba artık pembe çiçekleriyle değil kanlı bedenlerle anılıyordu.
Michelle Rus...
Bölümde biraz aksama oldu bir sonraki bölümde böyle olabilir şimdiden haber vereyim ama oturtacağım💗
İyi okumalaar🌸💗
Song: answering machine/ruby haunt . . . 🌸🍁
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nefretim kor ateşi gibi yanarken, ben neden bu ateşi bile sana yakıştırıyorum?
Nefretim sana ama bu bile yakışıyor kusursuzluğuna.
Ben bir okyanusum, ben evrenlerin en koyu okyanusuyum ve belki de onda boğuluyorum Ancak nasıldır bilinmez ,kalbimin tam ortasında da senin ateşini taşıyorum.
Sönmeyen nefret ateşim beni hayatta tutan Bu buz gibi okyanusta beni ısıtan nefretin.
Ben bu ateşe hep nefreti yakıştırdım, Ancak ya nefretten de güzeliyse,güzelim?
Nefretimden bile emin olamazken, sana nasıl yaklaşabilirim ki?
Keşke güzelim, bir kez olsun zaten sahibi olduğun bu yüreği de göremeyecek kadar kör olmasaydın.
Odamdaki konuşmadan sonra aşağı inmeye ikna olmuştuk, daha doğrusu Brendon olmuştu. Ben de zorla sürüklenmiştim bir nevi.
Üçü film izlemek yerine oyun oynuyorlardı. Oje sürecek kadar bile neşeli değildim. Sıkılmıştım ve Brendon'la vakit geçirmek istiyordum. İçimdeki korkuyu bir süreliğine de olsa onunla konuşurken dindirebiliyordum. Kasabada bir katil varken ve ikinci cinayetini işlemişken bunlar nasıl bu kadar rahat olabiliyorlardı ki?
Kaşlarım çatık otururken Arien'le göz göze geldim. Kafasını bana çevirmemişti, yan bir bakışla gözlerime baktı. Oyun konsolunu iki eliyle tutarken dirsekleriyle diz kapaklarına yaslanmış, öne eğilmişti. Her zamanki gibi dar, lacivert tişörtü kol kaslarını zorluyor gibi görünüyordu.
Bana bakarken yutkundu ve adem elması kıpırdadı. Gözlerim o hareketle birlikte oraya değdi birkaç saniyeliğine. Tekrar yüzüne döndürdüğüm bakışlarımla birlikte, o yan sırıtışı tekrar dudaklarına yerleşti. Mutsuzluğumdan zevk alıyor gibiydi. Bazen bana olan bu hoşnutsuzluğuna elle tutulur bir neden arasam da bulamıyordum. Ben ona buz gibi biri olduğu için sinir olurdum. Her zaman ciddi ve mesafeliydi. Egoluydu. Çocukken bile çok fazla gülümsemezdi bana. Bu halleri annesinin ölümüyle daha da nüksetmişti ,tabii son zamanlarda benimle alay ederken oldukça eğleniyor gibiydi.
