7 μήνες αργότερα...
<< κυρία τι ωραία λουλούδια.>> ήμουν στο σαλόνι και έβαζα σε ένα βάζο ένα ολοκαίνουργιο μπουκέτο με διαφορά λουλούδια από τον κήπο μας για να στολίσει την τραπεζαρία.
<< σου αρέσουν; >> άκουσα την Γεωργία να μου μιλά και χαμογέλασα περιφανή για τα λουλούδια όπου εγώ η ίδια περιποιόμουν.
<< εσείς τι λέτε; μοσχοβόλησε όλο το σπίτι. >>
<< πράγματι. >> τα μύρισα για μια ακόμα φορά και ακούμπησα το βάζο πάνω στο τραπέζι.
<< έχετε κάποιο νέο από τον κύριο Ιάσωνα; ποτέ έρχεται τελικά; >>
<< σήμερα. >> γύρισα και την κοίταξα. << ως το απόγευμα θα είναι εδώ. >>
<< ωραία, αν είναι να πω στην Βάσω να φτιάξει μια χορτόπιτα. Και φυσικά ντολμαδάκια που του αρέσουν. Αλλά τι λέω; πρέπει να την βοηθήσω, διαφορετικά δεν θα τρώγονται τα φαγητά. >> είπε αγχωμένη. << ίσα που προλαβαίνουμε. Έχω και τα χωράφια να κουμαντάρω τώρα.>>
<< Μην ανησυχείς, όλα θα τα προλάβεις. Πάντως καλή σκέψη, θα το χαρεί πολύ. >>
<< και εσείς όμως, μετά από πολύ καιρό επιτέλους σας βλέπω ευδιάθετη. >>
<< αλήθεια είναι. >> επιβεβαίωσα την διαπίστωση της και έμπλεξα τα δάχτυλα μου μεταξύ τους. << μην πεις κάτι σε κάποιον μέχρι να το σιγουρέψουμε, αλλά ο Ιάσωνας πρόκειται να πάρει μια μεγάλη δουλεια που θα μας επιφέρει πολλά κέρδη. Γι' αυτό είναι και στην Αθήνα. >>
<< μπράβο κυρία! αυτά είναι πολύ καλά νέα. Επιτέλους, να γελάσετε και εσείς λίγο γιατί μετά τα τελευταία γεγονότα είχατε μαραζώσει. >> με πλησίασε και χάιδεψε τον ώμο μου. Μετά από όσα μεσολάβησαν τον τελευταίο καιρό με την Γεωργία είχαμε έρθει πιο κοντά, την ένιωθα σαν αδελφή μου. Βραδιά ολόκληρα περνάγαμε οι δυο μας μιλώντας. Κυρίως με άκουγε με προσοχή χωρίς να με κρίνει.
Πράγματι όμως, μετά από τόσους μήνες που είχαν περάσει ίσως να ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα λιγότερο μελαγχολική. Ήταν βέβαια και αυτό το νέο μας επαγγελματικό άνοιγμα που με έκανε να ξεχνιέμαι. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη για το τι νέα θα μας έφερνε ο Ιάσωνας. Αν είχα όμως καταλάβει σωστά από το τελευταίο μας τηλεφώνημα μόνο καλά μαντάτα θα είχε να μας πει.
