Ακόμη προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί, όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Με τον Μάρκο γυρίσαμε την πλάτη μας και πήγαμε να φύγουμε. Τότε ακούσαμε το όπλο του Ιάσωνα να απασφαλίζει. Μέχρι να γυρίσω να δω είχε πυροβολήσει τον Μάρκο πισώπλατα και είχε στρέψει το όπλο του πάνω μου.Ήταν έτοιμος να με χτυπήσει, όταν εμφανίστηκε ξαφνικά η Μαριέττα και θυσιάστηκε για εμένα. Αιμόφυρτη κατέρρευσε μέσα στα χέρια μου και άρχισε να χάνει τις αισθήσεις της.
Σε αυτό το σημείο άνοιξα τα μάτια μου απότομα, είχα αποκοιμηθεί στην αίθουσα αναμονής, περιμένοντας κάποια καινούργια ενημέρωση. Η θύμηση αυτή με έκανε να πνίγομαι, δεν με άφηνε να πάρω ανάσα. Έτριψα τα μάτια μου και κοίταξα χαμηλά τα χέρια μου. Πρόσεξα να είναι ακόμη ματωμένα από το αίμα της. Με πήρε το παράπονο, εγώ που δεν εκλαιγα ποτέ τώρα αισθάνθηκα τα μάτια μου υγρά. Άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν και συντετριμμένος σηκώθηκα όρθιος, πήγα προς τον τοίχο και κρατήθηκα από εκεί. << Μαριέττα. >> ψιθύρισα το όνομα της και έκρυψα το πρόσωπο μου μέσα στα αιματοβαμμένα χέρια μου. << Μαριέττα...>>
Η αγάπη μου αυτή την στιγμή χαροπάλευε σε ένα χειρουργικό κρεβάτι και εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να την βοηθήσω, ήμουν ανήμπορος και αυτό με διέλυε. Με όλες αυτές τις σκέψεις κοπάνησα με δύναμη το χέρι μου στον τοίχο. Κάποτε της είχα υποσχεθεί ότι δεν θα άφηνα να της συμβεί τίποτα, αλλά δεν κατάφερα να κρατήσω την υπόσχεση μου για μια ακόμα φορά. Αν ήμουν εγώ στην θέση της όλα θα ήταν καλύτερα, αυτή η σφαίρα προοριζόταν για εμένα. Μακάρι να είχε προλάβει να με πυροβολήσει ο Ιάσωνας.
Γρήγορα ένιωσα ένα χέρι να ακουμπά τον ώμο μου συμπονετικά, ήταν η Αλεξάνδρα η οποία δεν ήξερε σε ποιον να πρώτο σταθεί. Μια ερχόταν σε εμένα, μια πήγαινε στον Ιάσωνα. Και εκείνος δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, δυσκολευόταν να συνειδητοποιήσει τι είχε κάνει στην αδελφή του.
Η καλή πρόθεση όμως της Αλεξάνδρας να με κάνει να νιώσω έστω και λίγο καλά, ότι δεν ήμουν μόνος δεν κατάφερε να με βοηθήσει. Η Μαριέττα θυσιάστηκε για εμένα, δεν υπολόγισε τον κίνδυνο, ούτε καν την ζωή της, και ρίχτηκε μπροστά μου για να μην πάθω κακό. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης της και οι τελευταίες της αναμνήσεις μαζί μου ήταν γεμάτες πίκρες και στεναχώριες.
Στην αρχή, όταν έμαθα από την Αλεξάνδρα όλη την αλήθεια πίσω από τον γάμο της κλονίστηκα μέσα μου.Περιέγραφε με λεπτομέρειες όλες αυτές τις βασανιστικές στιγμές που πέρασε και μου ήταν αδύνατον να πιστέψω ότι η Μαριέττα, η Μαριέττα μου θα έκανε κάτι τέτοιο. Ξαφνικά ενώ νόμιζα πως την ήξερα, τελικά βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα πρόσωπο που δεν γνώριζα. Αργότερα με τον καιρό άρχισα να το αποδέχομαι, προσπάθησα να την ξεχάσω και να την ξεριζώσω από την καρδιά μου για χάρη του Μάρκου. Παρόλα αυτά, ήταν ανώφελο να παλεύω. Μισούσα τον εαυτό μου που αντί να την διαγράψω μια για πάντα, την αναζητούσα στα όνειρα μου.
