TEK BAŞINA

1-KİMSESİZ

Selam çiçeklerim, umarım beğenirsiniz siz bu bölümü okurken sizi seviyorum lütfen beğenip yorum yapın❤️

___________________________
___________________________
___________________________

Yeni bir güne kapının çalınma sesiyle uyandım zile bir kez basılmasına rağmen uyanıp söylenerek kapıya doğru ilerledim "off kimseyi istemiyorum sabah sabah niye geldiniz"  kapıyı açtığımda karşımda kimse yoktu ancak yerde bir dosya vardı

Dosyayı elime alıp kapıyı kapattım ve oturma odasına gittim.Dosyayı açtım bir kağıt vardı ve üstünde yazanları okumaya başladım

Sana ihtiyacımız var, üstesinden sadece sen gelebilirsin Seren. Özgürlüğün için son kez

Özgürlük, bu zamana kadar hiç ulaşamadığım ama hayatta ki en ihtiyaç duyduğum şey

Özgürlük, bu hayatta uğruna herşeyimi feda edebileceğim şey

Özgürlük, bugüne kadar hiç görmeme rağmen adım kadar iyi bildiğim şey

Bana özgürlüğüm sunulduğunda uğrunda kendimi feda edebileceğimi biliyorlardı.Benim asla hayır diyemeceğimi biliyorlardı.

Hemen hazırlandım ve arabama binip Ev'e doğru sürdüm.Oraya Ev dememizin amacı hiçbirimizin bir evi yokken orada evin ne olduğunu anlamamızdı.Orada yaptığımız şey ise adaletti.Biz adaleti sağlıyorduk suçunu çekmeyen insanları cezalandırıyorduk -sanki buna hakkımız varmış gibi- yine de oraya bağlıydık.Oradaki herkes yalnızdı.Kimseleri yokken ve ufak bir çocukken gözlerini orada açtılar onlara öğrettikleri şey kimine göre katil olmak kimine göre ise adaleti sağlamaktı ama hepsi bir yana herkesin ortak düşüncesi ise orada istemeden de olsa insanların aile olduğuydu.Ben ise son işimi de yaparak oradan çıkacak ve kendime yepyeni ve tertemiz bir sayfa açacaktım

Onlarca kişinin canına kıymamış gibi

Katil değilmiş gibi

İnsanların ailelerini paramparça etmemiş gibi

Bu zamana kadar hep özgürmüşüm gibi

Yeni bir hayat istiyordum.İkinci bir şans.İkinci bir hayat.Eskiden arınmış herşeyi unuttuğum bir hayat

Ev'in önüne geldiğimde arabayı durdurdum.Gözlerimi kapatıp içine derin bir nefes aldım.Kapıyı açtım ve aşağı indiğimde önümde ki binaya baktım.Dört katlıydı birde altında bir bodrum katı bulunuyordu bu büyük binanın.Bodrum katında kafa dağıtmak için bir oyun odası bulunuyordu.Giriş katında ise kapı açıldığında rahatlıkla görebileceğiniz kocaman bir oturma odası ve yanımda bulunan 24 kişilik bir yemek masası onların arkasında kalan 2 taraflı sürgülü büyük kapının ardında kalan kocaman bir mutfak ayrıca bu katta 1 tane lavaboda vardı.Onun üst katında ise erkeklerin kaldığı 5 adet odanın bulunduğu geniş bir koridor üst katındada 6 kişilik kızların kaldığı bir oda vardı koridorun sonunda ki oda bizim odalarımızdan daha büyüktü, burası Yeşim ablanın odasıydı bu binada kemik kadro kalıyordu ekibin geri kalanı için buraya yakın bir yerlerde yine bir ev vardı, en üst katta ise toplantı odası vardı

Burası bizim evimizdi

Hiç kimsemiz kalmamışken sığındığımız o yerdi

Bizi olduğumuz gibi kabullenen tek yerdi

Kapıya doğru yürüdüm ve kapıyı çalmadan bendeki anahtar ile kapıyı açtım

İçeri girdiğimde herkes oradaydı.Kadir ve Erdem televizyonun karşısındaki koltukta oyun oynuyor, Utku ise koltuklardan birinde oturmuş telefonuyla oynuyordu yanında ise Ceren vardı oda telefona bakıyordu.Yan taraftaki masada ise Hazal, Eylül, Alp ve Alparslan oturmuş bilgisayardan açtığı filmi izliyorlardı Ebrar ve Selin'in ise mutfaktan gelen seslerini duyabiliyordum