""මන් ඉන්නම් අයීයා..ඒත් මන් කොහෙද යන්නේ..."
"ටිකක් දුරකට මගේ මැනික පොරොන්දූ වෙන්න පරිස්සමෙන් එහෙට වේලා ඉන්නවා කියලා.... අයීයා එනකල්."
"පොරොන්දු වෙන්නම්...ඒත් අම්මා තාත්තා කෝ ලොකූ."
අම්මයී තාත්තයී ඉක්මනට එනවා ඒයාලා පොඩී කාලේකට ටිකක් ඈතට ගියා...මගේ සදූ ලොකූ අහස් අයීයවත් සනීප කරන් එනකල් පරිස්සම් වේලා ඉන්න මන් සදුගෙන් ඉල්ලන්නෙ එච්චරයී....මතක් කරලා හැමදාම බෙහෙත් බොන්න ඕනේ හොදද .."
එහෙනම් හවසට අපී යමූ ඔයාගේ බඩූ ටික ලෑස්ති කරගන්න..."
දෙමව්පියොත් නැතුව අයීයා කෙනෙක් වීදිහට මන් මේතන ගොඩක් අසරණයී...මට ඕනේ නෑ සදූව දුරකට යවන්න එකත් අපෙන් ඈත් කරලා ඒත් මේ වේලාවේ මන් දෙන්නා ගැනම හිතන්න ඕනේ.අහස්ට ෆියුනරල් එකට ගිහින් ආවට පස්සේ ආයේම සිහි නැතුව ගියා.. දැන් සතියකුත් ගිහින් ඒත් තාම සිහියක් නෑ අනිත් පැත්තෙන් සදු...සදු ගැන මට තියෙන්නෙ ලොකු වගකීමක් මොකද සදූ කියන්නෙ අසනීපෙන් ඉන්න ලමයෙක් ඒයාට දැන් මන් ලොකූ කියලා මතක උනාට තව ටිකකින් ඒක අමතක වේලා යනවා.. ඒයා ඉපදෙනකොටම අරන් ආපූ අසනීපයක් නිසා සදූ ලොකූ වෙන්න වෙන්න අසනීපෙ උඩු දුවන්න ගත්තා මිසක් හොද අතකට හැරුනේම නෑ...නැන්දා මාමා තේනූට වැඩිය ලොකූ අවදානයක් දුනේ සදූට කිව්වොත් හරී..මොකද සදූ තේනූ කියන්නේ ටුවින්ස්ලා...නැන්දට දෙන්නව හම්බ වෙන්න ඉන්නකොට ඒ ඔපරේශන් එකේ වෙච්ච මිස්ටේක් එකක් හින්දා සදූට මෙහෙම උනේ...ඩොක්ටර්ස්ලා කියන විදිහට ඒයාගේ මොලේ ස්නායු වලට වෙච්ච ඩැමෙජ් එකක් හින්දා මේ මතක දේවල් තව ටිකකින් අමතක වෙන්න පුලුවන්...ඒක ඒ අසනීපේ හැටී,හැබැයී ඩොක්ටර්ස්ලා කියන විදිහට ඒයාගේ මොලේ වෙහෙසෙන දේවල් නොවී ඒයා ආදරේ කරූණාව.සෙනෙහස පිරුණු තැනක ජිවත් උනොත් ඒයා කැමතීම විදිහට..එයාගේ මේ අසනීප තත්වෙ ගොඩක් දුරට හොද වෙන්න පුලුවන් දැන් දකින දෙයක් තවත් ටිකකින් අමතක වෙන එක මගඇරුනත්.... ඒයාට ගොඩක් දුරට අතීතේ සිදුවිම් ඒයාට ලගම අය ඒ හැමදේම අමතක වේලා යන්න තියෙන ඉඩකඩ වැඩී කියන එක ඩොක්ටර්ස්ලා නිතරම කියනවා.. හරියට දැන් මගේ අහස් ඉන්නෙත් ඒ වගේ තත්වේක..."
