.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"චුටි පුතා මොකෝ කන්න එන්නෙ නැද්ද තාම මේ නිදාගෙන ඉන්නෙ දැන් පරක්කුත් වේලානේ අර මහත්තුරු දෙන්නත් යන්න කියලා ලැස්තී කෝ ඉක්මනට එන්න..."
තාමත් පුපුරු ගහන කම්මුලත් අල්ලගෙන මන් හිටියේ ඇදේ දීගාවේලා මූණත් කොට්ටක් අස්සේ හංගගෙන අනීවාරයෙන්ම මූණ රතූ වේලා ඇති පහලට යන්න ඕන උනත් මෙහෙම යන්නත් බෑ....අනික අම්මා අප්පච්චී දැක්කොත් මන් මොනවද කියන්නේ....අම්මා මට කතා කරලා බැරීම තැන කාමරේ දොරත් වහගෙන යන සද්දේ ඇහෙද්දී මන් හෙමින් නැගිටලා මූණ සොදගන්න ගියා මූණ වත් සොදගත්තා කියලා නම් රතූ වුණ ඇස් දෙකයී පුපුරු ගහන කම්මුලයී නම් ගෙදර අයගෙන් හංගන්න බැරි වෙයී....ඒ උනාට යන්නත් එපැයී නැත්නම් අම්මා බලයී මන් මෙහෙම ඉන්නේ මොකද කියලා...ඕන දෙයක් වෙන්න කියලා මූණ ටිකක් හොදගෙන මන් කෑම කන්න කියලා පහලට ආවා...
කව්රුත් පෙන්න නෑ මන් හිතන්නේ යන්න ඇතී අම්මායී අප්පච්චී විතරයී පෙන්න ඉන්නේ ඒ උනාට ඇත්තටම ගියාද?මට වාහනෙක සද්දේ වත් ඇහුනේ නෑනේ...කමක් නෑ ගියා නම් හොදයී මට කොහොමත් ඒයාගේ මූණ වත් බලන්න දන් උවමනාවක් නෑ... එක එක ඒවා හිත හිත මන් ගිහින් අප්පච්චී ලගින්ම වාඩී උනා....
අම්මා නිකන් මගුල් ගෙදරකට වගේ කන්න හදලනේ අම්මටත් වේන කව්රු හරි එනවා කිව්වම මෙහෙම කැම හදන්න පුලුවන් අනිත් දවස්වලට තමයී අපී ඕහේ මොනවා හරී හදලා දෙන්නේ.... කුඩම්මගේ සැලකිලී...
"මොකෝ උබ කන්නේ නැද්ද...?මෙච්චර වේලා කාමරේ අස්සට වේලා හිටියේ මොක්ද උබ ලොකු වෙලාද .?"
වේලාසනින්ම කන්න ආවේ නැතී එකට අප්පච්චී ඇනුම්පද කියන්න ගද්දී අම්මා ඇවිත් මට කෑම බෙදන්න ගත්තා ඒ මුලු වේලාවේම මන් ඔලුව වත් උස්සන්නේ නැතුව බීම බලාගෙනම හිටියේ මගේ මූණ දැක්කොත් මන් මොනවා කියන්නද කියලා හිතන ගමන් .."
"මොකෝ චුටී පුතේ අසනීපයක්වත්ද හරියට බත් එක දීහා බලාගෙන කන්නකෝ මොකද මේ මූණ හංගගෙන කරන්නේ"
"අම්මා මේ..."
"අනේ දෙයීයන්ට ඔප්පුවෙච්චාවේ මොකද මගේ පුතේ මේ... ඇස් දෙකත් ඉදිමීලා නේද..."
