DERKENAR

EVİMDEKİ YABANCI

Bu bölüm biraz sürprizli bir bölüm. Hem bakış açısı karakteri Cihan hem de normalin üstünde bir uzunluk oldu.  Herkese iyi okumalar:) Bölüm sonunda görüşelim.

Uyarı: Bu bölüm birkaç yerde argo ve küfür içermektedir.

"O zaman davetsiz bir konuktu yolculukta; şimdiyse yolculuğun pusulası oldu. Aşk her zaman davetsiz bir konuktur. Raslantı ete kemiğe bürünür; tutku bükemediği eli öper."

                                                     Amin Maalouf-Yüzüncü  Ad

CİHAN

Defne'nin telefonunu kapatınca derin bir nefes aldım. Defne, ortalığı iyice karıştırmak için buraya geliyordu. Yanına da en iyi karıştırıcıyı almıştı. O vahşi kızın hayatıma girdiği andan beri zaten her hareketi şüpheli geliyordu. Şimdi de Defne'nin etrafında dolanıyor. Defne ve Ulaş aynı bölümde okudukları için son zamanlarda sık sık beraber olmalarını anlayabiliyordum. Ama o kızın hala aralarında ne işi var çözemedim.

Ulaş'ın Defne ile yakınlaşmasına izin verdiğim için pişmanlık duyuyordum. Bugün yaşananlardan büyük bir sorumluluğum vardı. Ulaş'ın ailemize bu kadar yaklaşmasının doğurduğu sonuçlarla yüzleşmeliydim ve aynı şeylerin Ahu ile yaşanmasına göz yumamazdım. Kafamı karıştırmasına izin vermemeliydim.

Cüneyt'in çalışma odasında aldığım kararları sınamak için çok vaktim yoktu. Buraya geldiğinde de uygulayabileceğimden emin olmalıydım. Gözlerimi boğaz manzarasından ayırıp arkamı döndüm. Ahşap masasının arkasındaki büyük deri koltuğa gömülmüş beni izleyen Cüneyt'i gördüm. Ellerim cebimde masasına doğru adımladım.

''Cüneyt, sen de şu çocuğu en kısa zamanda bırak '' dedim.

Başta ses çıkarmadı. Sonra yüzünde garip bir mimikle beni sinirlendirmeyi başardı. ''Bakarız tamam.'' dedi.

''Ne demek bakarız lan? Belli ki çocuğun bir suçu yok. Boşuna hırpalamayın.'' dedim.

Yerinden yavaşça doğruldu. ''Abi herif koskoca güvenliği atlatıp kamera odasından kayıtları çalmaya çalışmış. Bırak da biraz sorgulayalım.'' dedi.

''Siktir git Cüneyt o çocuğu hemen bırakacaksın bak beni delirtme.'' dedim. Ulaş'ı o binaya ilk ben soktum. Sonradan Defne ile arkadaş olmaları bunu değiştirmez. Ulaş boyundan büyük işlere kalkıştı. Bunun hesabını elbette verecek ama Cüneyt'e değil. Ona bu özgüveni veren bana hesap verecek.

''Sana noluyor amına koyim? Defne'den daha çok dertlendin he.'' Cüneyt, hayatının hiçbir döneminde beni tam olarak anlayamadı. Şimdi de anlayamaz. Ulaş'a ve bu aileye karşı hissettiğim sorumluluğun farkında değil. Üstelik hala beni suçladığı şeyler var. Onunla yüzleşmem doğru değil. Geri çekilmesini sağlamalıyım.

''Oğlum belli ki kız değer veriyor çocuğa. Senin itliklerin yüzünden araları mı bozulsun durduk yerde.'' dedim.

''Bozulursa bozulsun amına koyim banane. Sanki evlenecek çocukla. Çocuğun haberi bile yoktur Defne'den.'' dedi. Defne'ye karşı bu kadar kör olması beni hiç şaşırtmadı. Cüneyt her zaman etrafındakilerin duygularına karşı biraz kördür. Bu yüzden kendi duygularını da çoğu zaman anlamaz.

Sandalyesinin tam önünde durdum. ''Ulan beni delirtme bak Cüneyt.'' dedim. Cevap vermeyerek beni umursamadığını söylemeye çalışıyor. Oysa ben onu çoktan ikna ettim farkında değil. Cüneyt söz konusu abileri olduğunda karşı durabilecek onlarla çatışabilecek biri değil. Cumhur ve ben onun üstünde kontrole sahip tek kişileriz. Bana hala kızgın olsa da lafımı çiğneyemez.