"မောင်အသက်ကိုမင်းအသက်နဲ့လဲရမယ်ဆိုတန်ပါတယ်"
စံမောင့်တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိချောက်ထဲခုန်ချလိုက်သည်
"စံမောင်!! "
"အမောင်!"
အပိုင်ငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်ပြီး ဟန်သာ့လက်ထဲကရုန်းထွက်ဖို့ကြိုးစားသည်
ဘယ်လိုမှရုန်းထွက်မရတဲ့အဆုံး ဟန်သာ့လက်အားကိုက်ကာ ရင်ဘက်ကို တတောင်နဲ့တွတ်လိုက်သည်
ပြီးတာနဲ့ချောက်ကမ်းပါးနားအသည်းအသန်ပြေးတော့သည်
"အားလုံးလက်မြှောက်လိုက်!"
ဦးစံခိုခေါ်လာတဲ့တာဝန်ရှိသူတွေကဟန်သာတို့အုပ်စုကိုဖမ်းဆီးလိုက်ကြသည်
ဦးစံခိုနဲ့. ဒေါ်မယ်တင့်ကတော့ ချောက်ကမ်းပါးမှာဒူးထောက်ငိုနေတဲ့အပိုင့်အနားအပြေးရောက်လာပြီး
"သားပိုင် အရီးသားရော..."
အပိုင်ဝမ်းနည်းတကြီးငိုကြွေးရင်း ချောက်ထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်
"အမောင်! ...သူလေ အဲ့ဒီထဲခုန်ချသွားတယ်"
____________________
၃ရက်တောင်ကြာခဲ့ပြီ
စံမောင်မှာသတိမရသေးပေ
ချောက်အတွင်းမှာရှိနေတဲ့ ဆူးပင်ခြုံနွယ်တွေကြောင့်ပြင်းပြင်းထန်ထန်မထိခိုက်ပေမဲ့
အခုထိသတိမရသေးတော့အပိုင်မှာရင်မောလှသည်
"သားပိုင်အနားယူလိုက်ပါဦးလားအရီးတစ်လှည့်စောင့်ကြည့်ပေးမယ်လေ...."
"ရပါတယ် အမောင်နိုးလာတာကိုကိုယ်တိုင်တွေ့ချင်လို့ကျွန်တော်ဘဲစောင့်ပါ့မယ်"
အရီးမယ်ခကသက်ပြင်းချပြီး ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်
သားသတိမရတဲ့သုံးရက်လုံးလုံးသားပိုင်ကမနားမနေ ပြုစုစောင့်ရှောက်နေတာကြောင့်
ကြာရင်တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာသူတို့ပူနေရတယ်
"အရီး! "
စံမောင့်လက်ချောင်းတွေကလှုပ်လာပြီး
မျက်လုံးကလည်းဖြည်းညှင်းစွာပွင့်လာတာကြောင့်အပိုင်ဝမ်းသာအားရအော်လိုက်သည်
"သားပိုင်ဘာဖြစ်...."
ဒေါ်မယ်တင့်စကားတောင်မဆုံးသေး သားတော်မော်မျက်လုံးတို့ပွင့်နေတာသတိထားမိသွားသည်
YOU ARE READING
သူဖန်ဆင်းသောချစ်ဖူးစာ《စာလုံးပေါင်းပြန်မစစ်အားသေးပါ ပြင်ဖတ်ပေးကြပါ》
Romanceဤဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာများသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ် ပုံဖော်မှုသာဖြစ်သည် chaများ ၏nameဖြစ်စေဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာတစ်စုံတစ်ခုဖြစ်စေတိုက်ဆိုင်မှုရှိပါကလာရောက်ပြောကြားနိုင်ပါသည် စာရေးသူဘက်ကချက်ချင်းပြင်ပေးပါ့မယ်
