Düğüm

Biz

Selammmmm düğüm 1K okunmuşşş. Ayyy ne kadar mutluyum anlatamammm destekleriniz için çoook çoook çokkkkkkk teşekkürlerrrrr😚💕

Eee siz hazır mısınız sonaaa? Peki sizce gerçek bir son muuu yoksa daha bir başlangıç mııı¿ Bu arada Sona Yaklaşmak bölümünde bir problem olmuş tarih 18 Aralık. 26 değil, yanlış yazdım çok özürrrr.
Neyse ben kaçtım size iyi okumalarrrr ✨☘️

~ Tuana Naz Tiryaki'den 

20.12.21

Bugün içimde garip bir hisle uyandım, neden? Bilmem, yakın zamanda birşey olacak gibi geliyor. Bu gece bir rüya gördüm, ben sahildeki deniz fenerinin orada ağlıyordum, kar yağıyordu ve benim sadece pijamalarım vardı. Neye ağladığımı bilmiyorum ama ağlarken sayıklıyordum; neden? Kötü bir rüya idi ve ben korkuyorum, ne zaman kötü bir rüya görsem gerçekleşir, böyle olmasından korkuyorum.

Gerçi, tek sorun korkmam değil, ben korkum ile hep başa çıktım. Ama içimde oluşan o adını bilmediğim hisle başa çıkamıyorum, kalbim gereksiz çarpıyor. Sanki birine birşey olacak gibi hissediyorum.
O his ile asla başa çıkamadım, ama şimdi yanımda kardeşlerim var, ve daha da önemlisi, Efe var. O bana yardım eder ve bu benim korkumu bastırıyor.

Hem Efe demişken, bugün Efe bize gelicek, annem bir arkadaşına kalmaya mı gidecekmiş ne, bugün eve gelmeyecek. Bende Efe'yi çağırdım, kahvaltıya gelecek. Saat 12.00'da, saat şuan on bir buçuk, kahvaltıya neredeyse her şeyi çıkardım, şu anda lokma yapıyorum, bir ara konuşmuştuk Çağan'la çok severim demişti. Ben de çok severim gerçi, teyzem öğretmişti yapmayı o yüzden biliyorum, umarım sever.

≈ Saat 11.54 ≈

"Geldiiiimmm!" Çağan gelmişti, kahvaltı zaten hazır, son lokmayı yağdan almam gerekiyor ve bu çocuk fazla sabırsız!

"Şükür, bir saattir kapıdayım yaa!" Kapıyı açtığımda ayakkabılarını çıkarmaya çalışan Çağan sitem ediyordu, klasik.

" Abart Efe'm, abart." Gülerek içeri geçtim. Mutfağa yöneldiğimde Çağan arkamdan koşar adımlarla yanıma geldi. Umursamadan tezgâha yanaşıp üst raftan en sevdiğim kupayı almaya çalışıyordum, fakat insan 1,60 olunca zor oluyor. Parmak uçlarına yükselmişken dengemi kaybettim, tam düşecekken Çağan belimden tutup beni doğrulttu. Beni yüzüm ona doğru bakacak şekilde tezgaha yasladığı sırada kupamı alıp arkamda bir yerlere koydu, sol eli arkasında saklıydı.

" İnsanın 1,60 sevgilisi olunca da kendini süpermen gibi hissediyorsun hee."

Usulca sağ elini belime sarıp eğilerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı, heyecandan ve utançtan kıpkırmızı olmuştum, yanaklarımın yandığını hissediyorum, of ya!
Çağan ufaktan bıyık altı gülüşünü yapıp devam etti.

" Efe'm demeyi biliyorsun, ama en ufak yakınlaşmada utanıp kıpkırmızı oluyorsun, bunu n'apacağız be Naz'ım?"

Elimle omzuna vurduğumda sarsılmadı bile, gülüp biraz daha yaklaştı, kalbim depar atıyordu resmen. Kulağıma eğilip fısıldayarak konuşmaya başladı, yine mi yaa?!

" Çok seviyorum seni, bu kadar masum oluşuna oluyorum küçüğüm, kalbim eriyor resmen, her defasında, hiç bıkmadan."

Bir anda sarıldım, başımı boynuna gömüp kokusunu içime çektim. O da aynısını yaptığında biraz o şekilde bekledik, sessizliği bozan ben oldum.

" Belki utanıyorum... belki kızarıyorum... belki  dilim tutuluyor…"
İnadına yavaş yavaş konuşuyordum, başım boynunda olduğu için boğuk çıkan sesimle Çağan'ın heyecanlanması zor olmamıştı, kalp atışı çoktan hızlanmıştı.
" Ama bu sadece senin için… ve hep sana özel kalacak. Sadece sana heyecanlanacağım… sadece sana kızaracağım… sadece sana tutulacak benim bu hiç susmayan dilim."