Gazetecilik son sınıf öğrencisi Gün Aksa Alatan'ın hayatı, emniyet müdürü babasının suç örgütü liderinin peşine düşmesiyle büyük bir çıkmaza dönüşür.
'Katil insandı,
suç şeytana kaldı.'
Varlığı öğrenilen örgüt liderinin oğlunun çıkagelişi düzeni de...
Kesmeyi düşünesem de, yapamadım. Parça parça atmak olmazdı... Sindirerek okuyalım ltfn
Bu bölüm hem ilk kıtabın finaline denk geliyor, hem de aklınızdaki soru işaretlerinin yanıt bulacağı bir bölüm, içime sindi mi? Sindi... Siz de severseniz, benden mutlusu yok <3
Geçen bölüm gelen oy ve özellikle yorumlar için çokça teşekkür ederim... Bu bölümde beni yorumlarınızla motive edebilirsiniz, okumak için yine buralardayım.
Ve.... Geçen haftalarda Aksa'nın doğum günüydü, iyi ki zihnime düşmüş, iyi ki kalemimde yer bulmuş.... daima özel olarak kalacaksın, Gün Aksa Alatan. (12.12.2002)
Bu bölümden sonra 2 bölüm AHZAR'a gelecektir.
sosyal medya hesaplarımdan kitaplarım hakkında duyuru ve alıntı paylaşıyorum, takip ederseniz: izgocean
Keyifliii okumalarrr
Paylaşımlarınızı beni etiketlemeyi, ya da hashtag koymayı unutmayın ki sizi bulabileyim
Bölüm sınırımız, 800 oy ve çok daha fazla yorum olursa sevinirim... öpüldünüz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçten içe kanar, kanar ki zehri damarlarında akar; intikam zaman alır, ateşi içinde kalanı yakar.
*
İnfected Extended
Dedublüman- Rüya Gibi
0
N O K T A S I
12. "NOKTA KADAR MESAFE"
Başa saramazsın.
Bir an, hiç beklenmedik bir anda yaşanan; aklının bir köşesine sinen anıları beraberinde öldürebilir. Bir kaza kurşunu bu, silahı ateşleyeni tanımıyor değilsin ama hiç tanışmamışsın. Çünkü derler ki, bazı insanlarla ikinci kez tanışırsın.
Ve eklerler: ya ilkini, ya da ikincisini asla unutamazsın.
"Yapamam..."
Bir ileri, iki geri mekik dokuyordu adımlarım. Yatağın ayak ucunda, çatık bir kavisle dengesini bozan kaşlarımın altından öylece karşıya bakıyordum; buz mavisi bakışlarım karmaşayla dolup taşıyordu her saniye. Köşe bucak sıçrayan düşüncelerim zehirliymiş gibi başıma şiddetli ağrılar sokarken alt dudağımı sertçe dişleyip odanın orta yerinde durdum. Birdenbire kaldıramayacağım bir yük omuzlarıma oturmuştu sanki, ağırca düşürdüm. Tüm gün, eve döndüğümüzde ve ben bir an olsun ona gözlerimi değdirmeden kendimi odanın içine attığımdan beridir ezildiğimi hissediyordum. Gece yarısı birkaç dakika sonra bitecekti ve ben hâlâ teklifini kabul etmemiştim.
