Gazetecilik son sınıf öğrencisi Gün Aksa Alatan'ın hayatı, emniyet müdürü babasının suç örgütü liderinin peşine düşmesiyle büyük bir çıkmaza dönüşür.
'Katil insandı,
suç şeytana kaldı.'
Varlığı öğrenilen örgüt liderinin oğlunun çıkagelişi düzeni de...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkese selammmm,
Oy vermeden bölüme geçmeyiniz, yorumlar zaten en keyif vericisi benim için bu yüzden okumaya dalıp unutmuyoruz değil mi yorum yapmayı <3
•
zayde wolf- new blood
The Weeknd - Moth To A Flame
"Her karanlık kendisini sonlandıracak şafağın tohumlarını göğüsünde taşır."
İlahi Komedya, Dante
•
0
N O K T A S I
3. "KIRMIZI DÜĞÜM"
İnsanın karanlığa duyduğu muhtaçlık; bir çeşit mistik bir çekim, ürpertici bir hayranlık tanımını alabilir. Ya da, bu tanışıklık; üç karanlık evrede var olduğu anne rahminde dokuz ay geçirip, dört tarafı karanlık toprağın altına çürümeye mahkum olması ile bağlantılı.
Siyah bir örtü olduğu gerçek; ya kusur gizler, ya günah örtbas eder. Aldatıcı bir yanı, sığınak sanılan ölümcül bir yüzü vardır. İnsanı kendisi ile baş başa bırakır. En ızdırap dolu acılar gece yakalar insanı, kabuslar geceleri bir çığ olur, karabasanlar çıkar ruhun savaş meydanına ve karanlıkta çıkar en büyük yanılgılar.
Sinsi bir karanlık.
Karanlığın tonları olurdu. Renkleri, değişkenleri, yalancıları, yanıltıcıları... İnanırdım ki, her karanlık sönebilirdi.
Gece çökerse, gün beklenir demekti. Karanlığı da ancak aydınlıklar boğabilirdi.
Gün. Bir karanlığın ömrünü biçebilir miydi? Kaç yerinden? Hangi renginden?
Gece en koyu haliyle gökyüzündeydi ve yıldızlar ortada yoktu, gerçi bende kaçtıkları o yere saklanmayı dilerdim. Beki de sadece, bu adamın olmadığı herhangi bir yerde olmayı isterdim. Güven aşılamak için verdiği kırmızı bağı sağ bileğime takıp düğümlesem bile, yol uzadıkça o bağın etkisi de aynı oranda sıfıra iniyordu ve yol boyunca arabada hüküm süren sessizlik içinde akan her saniyenin hesabını sorar halde buluyordum kendimi.
Yol mühürlü bir sessizlikle geçmişti. Aslında cevaplarını bilmek istediğim onlarca soru uçuşuyordu kafamın içinde. Gözetleyiciler, boynuma açılan yara, beni tanıyor olması... Yine de susmayı tercih etmiştim. Bir ân önce, sorunsuz geçen bir zamanın sonunda eve ulaşıp mantıklı yanımla karar verdikten hemen sonra olup bitenleri babama anlatmaktı tek derdim.
