505 |Taekook|

Tanışma

"Of abi ya beni niye bu işin içine soktunuz"

"Mızmızlanma hadi"

Jimin in çantasını elinden alıp kendi sırtıma taktım o sırada jimin yoonginin omuzlarına çıkmaya çalışıyor yoongi de onun bu durumuna gülüp yardım ediyordu.

"Jimin sen bu kadar hafif miydin?"

"Dobiş mi gözüküyorum??"

"Hayır düşündüğümden daha hafifmişsin de ondan"

Kaşlarımı çatıp gözlerimi ikisininde üzerinde gezindirdim.

"Aşkınızı başka yerde yaşayın lütfen şu an sırası değil her an hoca ile bakışabiliriz"

"Ben ve Jimin puhah komikmiş önce bir düşün istersen sence bende jimine bakacak tip var mı?"

Daha saatler önce konuşmuştuk o zaman ki dediğiyle şimdi ki dediği birbirini tutmuyordu.

Yalan mı söylüyordu?

Kalbim sızlamıştı.Söylediği benim de canımı yakıyordu.Gerçi onun için karşı tarafın ne düşündüğü umrunda değildi.
Jimin ile acılarımız birdi ben acı çektiğimde oda benimle birlikte ağlar acı çekerdi.Bende aynı şekilde ve şu an yaşadığı hayal kırıklığını net bir şekilde hissedebiliyordum.

Seni seven birine karşı bu kadar ağır konuşmak sencede çok acımasızca değil mi?

Yoongi nin üstünde olan bakışlarım jimin kaydığında bana ifadesiz bir şekilde bakıyordu.

Ona bir şey söyleyeceğimi anlamış gibiydi.Gözleriyle konuşma diyordu.Bu konunun daha fazla konuşulmasını istemiyordu anlaşılan

Ona güven vermek amacıyla gülümsedim ve kafamı aşağı yukarı salladım.
Anlamış olmalı ki oda bana buruk bir şekilde gülümsedi.

Bizim sessiz konuşmalarımız böyleydi.Sadece bakışarak o an hissettiğimiz duyguları ve düşünceleri anlatabiliyorduk,anlayabiliyorduk
Bu durum birbirimize olan bağlılığımızı gösterirdi.

Bakışlarını benden çekip bir süre yoongi ye baktı.Ardından duvarın üstüne kendi başına çıkıp oturdu.

Yoongi şaşırmıştı.Tabi beklemiyordu böyle bir şeyi.Gerçi karşındakini anlamak istemedikten sonra neye yarardı ki şaşkınlığı.

Arkamı dönüp hoca var mı diye tekrar kontrol etmeye başladım

O sırada yoongi de duvarın üstüne çıkıp bana seslendi

"Tae tek sen kaldın gel"

Onların olduğu tarafa döndüğüm de ikiside duvarın üstünde oturuyordu.

Birden kahkaha atmaya başlamıştım.Şu an karşımda ki görüntüye gülmemek elde değildi.

"Neye gülüyorsun lan!"

"Şu an nasıl göründüğünüzü bir bilseniz"

Bir yandan hem duvara tırmanıyor hem de kahkaha atıyordum.

"Siktir"

Ortam birden ciddileşmişti.

"Ayıp değil mi jimin kim öğretti sana bunları"

Cevap gelmeyince kafamı kaldırıp baktığımda gözlerini kocaman açmış karşıya bakıyorlardı.

Ne gördüklerini tahmin edebildiğim için arkama bakmaya korkuyordum.

"Tae bence biraz daha hızlı olsan iyi edersin"

"Yoongi tahmin ettiğim şey mi??"

"Eeee- evet"