A STAR IS BORN | [chanchang]

0.5: Closer.

×××

Yine aynı sahilde, aynı bankta, aynı oğlanı beklerken cebinde çalan telefon ile gözlerini denizden çekti. Ekrandan yansıyan 'Abim' yazısı ile bekletmeden cevapladı aramayı.

"Efendim?"

"Nerdesin sen yine?"

Abisinin meraklı ama bir o kadar da azarlar nitelikteki sesi ile tebessüm edip soğuk parmakları ile yorgun gözlerini ovaladı.

"Changbin ile takılacağım ben geç gelirim."

"Bana bak kırıştırmıyorsunuz dimi lan?"

Telefonun diğer ucundan gelen tehditkar ses ile başını arkadaki demire yaslayıp geçende Changbin'in verdiği fular'a daha çok sarıldı.

"Saçmalıyorsun abi..." Abi diye girmişti cümleye. Bu demek oluyordu ki kesinlikle ciddiydi. "...yok öyle birşey, aklından bile geçirme bence çünkü ona o gözle yaklaşmadım."

"Tamam abarttım biraz. Takılın siz birşeye ihtiyacın olursa ararsın" dedikten sonra kapanan telefonu tekrar montunun cebine koyup geriye doğru yaslandı. Gözlerini kapatıp birkaç saniye sahilin sesini dinlemeye dalmışken saçlarının arasında hissettiği el ile gözlerini aralayıp, demirlerin üzerinden atlayıp yanına oturan gençle göz göze geldi.

"Erkencisin" dedi gülümseyerek.

Changbin sırtındaki çantasını kucağına çekerken Chris gibi geriye yaslanıp ayaklarını taş oturağın üzerine doğru uzattı. Tabiri caizse köpek gibi çalıştıktan sonra bile bu kadar enerjik olmasını Chris'e bağlıyordu. 

"İşleri diğer çalışana kitledim, çaktırma." 

Uykusuz gözleri gülmekten kısılırken yanında oturan oğlanın tatlılığı karşısında şımarık bir çocuk gibi hissediyordu. Hani bazen olur ya, birileri. Yanında kendinizi kasmayıp, kendiniz olabileceğiniz birileri. İşte Changbin Chris için tamda o türden birisiydi.

Yalandan kaşlarını çatarken yanındaki oğlanın kendisine uzattığı sigarayı alıp dudaklarına yerleştirdi.

"Sende başka bir şey var sanki ya? Ayrı bir neşeli gibisin bugün."

Kulağına daha bugün sabah eklediği piercingi parmaklarıyla yerinden oynatırken acısına aldırmayıp bedenini Chris'e doğru çevirip sevinçle dudaklarını ısırdı.

"Ev buldum, taşınıyorum ."

İçine çektiği dumanı dudaklarından dışarıya üflerken kaşlarının havanlanmasına engel olamadan başını Changbin'e doğru çevirdi.

"Cidden mi?"

"Cidden!"

Arkadaşının ev bulmasına gerçekten sevinmişti çünkü ablasıyla ciddi problemleri var gibiydi. Her ne kadar anlatmasada evi sadece uyumak için kullanması bile bunu gösteriyordu Chris'in gözünde. 

"Ne  zaman taşınıyorsun?" diye sordu merakla. Belki yardımı dokunurdu kim bilir. 

Sorduğu soruyla durgunlaşan çocuğu inceledi birkaç saniye. Yerinde tekrar sahile doğru dönüp ağzına sigarasını götürürken sessizliğ sürdürüyordu. Elini yanındaki oğlanın çenesine götürüp hafifçe vurdu.

"Changbin."

Bakışları sonunda buluştuğunda yüzüne üflenen duman ile hafifçe tebessüm etti ona. "Anlat hadi. Bir sorun var biliyorum."

Biten sigarayı demire bastırıp derince iç çekip elleri ile yüzünü ovaladı.

"Ablamın evde olmadığı bir zamanı denk getirip eşyaları toplamam gerek. O tam anlamıyla benden nefret ediyor çünkü."