ပထမ တစ္ႀကိမ္ အေဆာင္ေတာ္ဝင္တုန္းကလိုပဲ ဟသၤာေဒဝီအား အေမႊးနံ႔သာမ်ား လိမ္းကာ အေဆာင္အတြင္း၌ ပန္းေပါင္းစံုေဝေနေအာင္အလွဆင္ထားသည္။ ညေန ေနေရာင္ေပ်ာက္တာႏွင့္ ဇမၺူဒီပက ပန္းခင္းထားေသာ လမ္းေပၚသို႔ေလ်ွာက္လမ္းလာၿပီး ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ မည္သၫ့္ေနွာက္ယွက္မူမွ မရိွဘဲ မိဖုရားအေဆာင္ေတာ္ေရ႔ွကိုေရာက္၏။
အၿမဲတြန႔္ဆုတ္ျခင္းမရိွတဲ့ ဇမၺူဒီပ၏ ေျခလွမ္းမ်ားမွာ အနည္းငယ္ ေနွးေကြးသြားတာေၾကာင့္ အေနာက္မွာ ကပ္လိုက္လာတဲ့ ရာဟုႏွင့္ ပို၍ နီးကပ္သြားသည္။ရာဟုေျခလွမ္းကိုအရိွန္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး ျဖဴေဖြးေနေသာ လည္ဂုတ္ထံ အၾကၫ့္ေရာက္မိျပန္သည္။ဒဏ္ရာနက္ေသာ အမာရြတ္ႀကီးရိွေနေပမယ့္ အက်ဉ္းတန္မေနဘဲ ျမင္ရတာ ဆန္းေန၏။ရာဟု ခဏတိုင္းျမင္ေနရတာေတာင္ ရိုးမသြားတာ သက္ေသပင္။
ေျခလွမ္းဘယ္ေလာက္ေနွးပါတယ္ ေျပာလည္း ဆက္ေလ်ွာက္ေနတာေၾကာင့္ ဇမၺူက မိဖုရားအေဆာင္ေတာ္တံခါးေရ႔ွေရာက္ေနၿပီး ရာဟုကေတာ့ အေနာက္ကိုသာ ျပန္လွၫ့္သြားရသည္။ဇမၺူ လွၫ့္ၾကၫ့္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ကၽြန္းတံခါးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္သည္။
စႏၵကူးနံ႔သင္းသၫ့္ အခန္းက ဆီမီးေရာင္ခပ္မိွန္မိွန္။ သလြန္ေပၚတြင္ လွပေသာ ဝတ္ရံုကိုဆင္ျမန္းထားသၫ့္ ဟသၤာက မ်က္လႊာခ်လ်က္ ၿငိမ္ေနသည္။ဇမၺူဒီပ ဝင္လာတာေတာင္ ထၿပီး ဦးၫႊတ္ျခင္းမရိွသလို ႀကိဳဆိုျခင္းလည္းမရိွ။
ငယ္ရြယ္ျခင္းနဲ႔အၿပိဳင္လာသၫ့္မာနေလးက အလိုမတူျခင္းကိုေဖာ္ျပတဲ့အက်င့္ေပလား။အျပစ္ယူဖို႔လည္း ဇမၺူ မေတြးခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္ကပဲ အနားတိုးသြားလိုက္ကာ သလြန္ေပၚသို႔ ယွဉ္တဲြထိုင္လိုက္သည္။
ပံုမွန္ဆို မိဖုရားမ်ားက သူမတို႔ဝတ္ရံုေတာ္ကို ကိုယ္တိုင္ခၽြတ္ရရံုသာမက အရွင္ဘုရင္ရဲ့ ကိုယ္ဝတ္ေတာ္ကိုပါ ခၽြတ္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ယခု ဟသၤာမွာ ခစားဖို႔ေတာင္ မလႈပ္တာမို႔ ဇမၺူကပဲ ခၽြတ္ေပးဖို႔ျဖစ္လာ၏။
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွမ္းလာသည့္ ဇမၺူရဲ့ လက္ေတြကို ၾကၫ့္ကာ သူမ အသက္ရႉသံေလး ပိုျမန္လာသည္။အေပၚယံဇာတစ္ထပ္ကို ခၽြတ္ၿပီးခ်ိန္ မို႔ေမာက္လာသၫ့္ ရင္အစံုက ထိတ္လန႔္ျခင္းကိုေဖာ္ေဆာင္လ်က္။
YOU ARE READING
ဗောင်းကြော့ရင်သွေး(Royal's Son)
Historical Fiction"တိုက်ခိုက်စရာ ဘယ်လိုစစ်လက်နက်မှ မလိုသလို၊ မည်သည့်ဥပဒေမှလည်း ထုတ်ပြန်စရာမလိုပဲ ကြီးစိုးနိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာကို သိသလား ? အချစ်ပဲ၊ ရာဟု ... အဲ့ဒါကို အချစ်လို့ ခေါ်သတဲ့" "တိုက္ခိုက္စရာ ဘယ္လိုစစ္လက္နက္မွ မလိုသလို၊ မည္သၫ့္ဥပေဒမွလည္း ထုတ္ျပန္စရာမလိုပ...
