Wrong Message |Taekook

13

Korku.

Korku bütün vücudumu ele geçirmişti. İçimi delip geçiyordu sanki, yol boyunca elim kalbimden inmemiş sanki Taehyung'un nefesleri kalbimde atıyordu.

Onun vurulduğunun haberini aldığım an soluğu hastahanenin kapısında almıştım.

Annem öldükten sonra hastaneye gitmemeye yemin eder olmuştum.
Tıpkı annemin hastaneye kaldırıldığı zamanki korku şu an tam kalbimdeydi.

Annemin o sedye ile ameliyata alınışı, ameliyattan çıkan doktorun 'maalesef hastayı kaybettik' dediği an, annemin morga kaldırılışı ve o sapsarı yüzü aklımdan gitmiyordu.

Ya Taehyung'a da bir şey olursa, ya annem gibi onu da kaybetmek zorunda kalırsam? Bunları düşünmek bile istemiyordum.

Kalbim acıyordu. Sanki bir kaç el kalbimi tutup sıkıyormuş gibi hissediyordum.

Aradan kaç saat geçti bilmiyordum. Ama hastahanenin koridorunda, yerde, içim çıkana kadar ağlamıştım.
Gözlerimin şiştiğine emindim.
Jimin ne kadar beni teselli etmek için konuşsa da kendime hâkim olamamıştım.

kapı açılmış ve içerden bir hemşire çıkmıştı. "Kim Taehyung'un yakını sizler misiniz?" Diye sormuştu bize.

Hızla yerimden kalkıp yalpalaya yalpalaya önüne geçmiş, "ev-evet be- benim yakını." Demiştim diğerlerini -abimi- es geçerek. "Pekâlâ, hasta çok kan kaybetmiş, 0RH+ kana ihtiyaç var sizlerin arasında bu kan grubuna ait biri va-"

"Ben! Ben varım." Dedim hızla. Tanrıya şükür kan grubumuz aynıydı onunla, iyleşmesi için bir torba kana ihtiyaç varsa bunu seve seve verirdim!

"Oh, çok iyi buyurun o zaman sizi şu odaya alalım, gidip uzanın ben geliyorum." Dedi ve başka bir şey demeden ayrıldı yanımızdan.

"Jungkook, sen iğneden çok korkarsın. Emin misin vermek istediğine?" Dedi Jimin yanıma gelerek, "saçmalama Jimin söz konusu Taehyung'un hayatı siktir et benim korkumu." Dedim kestirip atarak. "Bu arada abim nerden aradın mı sen onu?" Dedim Jimin'e evden acil ve korku içinde çıktığım için abimi aramamıştım. "Aradım, o da çok endişelendi. Umarım arabayı hızlı sürüp kaza falan yapmaz."

-

Kan vermiştim-ne kadar korksamda- Taehyung için değerdi. Hemşire kanımı almış ve elime bir çikolata ve bir meyve suyu vermişti, şekerim düşmesin diye, Jimin ne kadar ısrar etse de onları yememiştim. Hem midem almadığı için hem de Taehyung'u düşündüğüm için.

"Artık onu görebilme imkanımız var mı?" Diye sordum merakla hemşire,"evet ama hastayı çok g
Yormayalım lütfen." Hafif gülümseyerek diyip gitmişti.

"Oh şükür." Diyerek Taehyung'un kaldığı odaya girip kapıyı kapattım.
Taehyung hala uyuyordu. Yanına gidip, elinden tuttum, "Taehyung." Dedim kısık sesle sesimi neredeyse ben bile duyamamıştım.

"Çok üzüldüm biliyor musun? Seni kaybettim sandım. Sen de annem gibi gittin sandım." Derken gözlerim dolmaya başlamıştı.

Sessizce ağlarken aradan beş altı dakika geçmişti, ben kafamı Taehyung'un elinin üstüne eğmiş hâlâ ağlıyordum. Bu açıdan yüzü görünmüyordu-hatta gözüm kapalı olduğu için hiçbir şey görünmüyordu- sadece ağlıyordum.

"Jungkook..." Tanrım... Taehyung.

"Taehyung! Tanrım! İyi misin, kendini nasıl hissediyorsun, bir yerin acıyor mu, doktor çağırayım mı-"

"Jeon, nefes al." Dedi derin sesi ile. Onu uyanık görünce hem endişelenmiş -bir yeri ağrıyordur diye- hem de heyecanlanmıştım.

"İyiyim, merak etme. İlk defa yaralanmıyorum." Dediğinde gözlerim şokla çarpıldı.

"Ne demek ilk defa yaralanmıyorum?" Dedi Jungkook.
Çünkü onu hiçbir zaman yaralı görmemişti. "Ben neden hiç görmedim o zaman."

"Çünkü, yaralandığım zaman ortadan kaybolurdum ve sana görünmezdim genellikle." Dedi Taehyung.

"Ama bunu normalleştirmemelisin..."

"Sıkıntı yok, Jeon." Dedi Taehyung kestirip atarak, "iyiyim bak."

Jungkook tam bir şey diyecekti ki odaya hemşire girdi. "Ah Bay Kim uyanmış." Dedi. Elinde bir kaç eşya ile içeri girerken. "Kan serumunuz bitti mi diye bakacaktım." Dedi be yaklaşıp serumla oynamaya başladı.

"Kan az kalmış efendim," dedi sonra bana bakarak kanınız iyi gelmiş." Dedi ve hafif bir gülümseme ile odadan çıkıp kapıyı kapattı.

"Kanınız? Jeon sen bana kanını mı verdin?" Dedi Taehyung kaşlarını çatıp bana bakarak.

"Evet." Dedim.

"Sen, sen iyi misin? Kan verdikten sonra bir şeyler yedin mi, bir şeyin var mı?" Dedi endişe ile endişesi yüzünden okunabiliyordu.

"Ah iyiyim, sen kendini düşün ben vurulmadım sen vuruldun Tanrı aşkına." Dedim koluna hafif vurarak.

Yüzünü buruşturduğunda karnındaki yarasına vurduğumu düşünerek, "özür dilerim, ah gerçekten özür dilerim. Acıdı mı?" Dedim endişeyle. "Evet acıttın Jeon. Dedi Taehyung acıyla yüzünü buruşturarak. Onu öyle görünce kafamı duvara vurmak istedim. Ne kadar da aptaldım cidden, onun canını acıtmıştım.

"Doktoru çağırayım mı? Gerçekten yanlışlıkla oldu özür dilerim çok özür dilerim." Dedim elini tutarak.

"Doktora gerek yok," yüzünde bir sırıtış belirdiğinde kaşlarımı çattım. Neden gülüyordu?

"Öp de geçsin." Dedi ve güldü.
"Ahh yalan mı söyledin Taeee" dedim ciyaklayarak. "Benim burada ödüm koptu sen gülüyorsun ya..." Dedim dudaklarımı büzüp yüzümü düşürürken.

"Sikeyim," dedi sessizce "büzme o dudakları." Dedi ve uzanıp bileğimden tutup hafif yana kayarak beni yaralı olduğu kısmın diğer tarafına düşürdü. "Büzersem ne yaparsın..." Dedim cilveli bir tavırla beni öpmesini istiyordum. "Ne yapmamı istersin..?" Dedi o da benim gibi oyuncu bir şekilde, aynı zamanda baş parmağı ile dudağımı okşuyordu.

"Ne yapmak istersen..." Dedim devam ederek. Bunu dememle sert bir nefes alıp, "dudalarını kanatana kadar öperim Jeon." Dedi.
"Dudağımı kanatana kadar öpsene."

Biz sevgili değildik, ya da hislerimizi bile birbirimize açıklamamıştık, ama ben onu deli gibi istiyordum hem kendisini hem sevgisini istiyordum. Ve şu an da beni öpsün istiyordum.

Bunu demem üzerine hafif bana dönmüş yarasının acımasını bile umursamadan dudağıma yapışmıştı.
Alt dudağımı ağzının içine çekip emerken, ben de ona ayak uydurmak için üst dudağını ağzımın içine çekip emmiştim. Sonra aklıma yaralı olduğu geldiği için hızla dudaklarından ayrılmıştım.

"Ne oldu? Öpmemden rahatsız mı oldu-" sözünü bitirmeden atladım, "yaran acımasın diye şey ettim..." Dedim sessizce "siktir et yarayı." Dedi ve tekrar dudaklarıma yapıştı.

"Taehyung dostum iyi misi- siktir! Jungkook!"

Abim...

***

2727372772 yıl sonra bölüm atmış bulunmaktayım bir alkış alırım.

Sınavlar yüzünden pek aktif olamıyorum ama tatil olunca bölüm atmaya çalışacağım

Öpenziiii💋💋