Kızılelma Asena

4. Bölüm

Yüzbaşı Erkin,kucağındaki Asenayı kendi yatağına yatırırken dizleri üzerine çöktü. Genç kadının çatılmış kaşlarla uykusuna devam etmesini izledi. Bunu neden yaptığını bilmese de onu izlemek istedi. Koyu kahve saçları yatağında dağılmıştı. Parmakları koyu kahve saçlara uzandığı vakit arkasında hissettiği hareketlilikle bakışlarını arkasına çevirdi.

Ranzasının üstünden atlayarak yatakhanede ses olmasına sebep olan Yiğit'e baktı. Yiğit, elleriyle gözlerini oluştururken gözlerini açtığında karşısındaki görüntüyle şok olurken buna inanmıyormuş gibi tekrar gözlerini ovuşturdu

"Komutanım?" Uyku sersemi çıkan sesi çatallıydı. Gözleri çömelmiş bir şekilde kendisine bakan Yüzbaşıyla kesişirken mavi hareleri yatakta uyuyan Asena ile buluşmuştu.

"Lan, tövbe!" Diyerek gözlerini açıp kapatan Yiğit ağzı açık bir şekilde bakıyordu. "Komutanım... Üsteğmenim?"

"Sessiz ol!" Dedi Erkin. Fısıldayarak konuşsa da kalın olan sesinden emir verdiği belliydi.

"Erkin?" Dedi bu sefer Yiğit.

"Ne var amına koyayım? Gece gece." Diyerek ayağa kalktığında Yiğitin yanına adımaldı.

"Asena komutanımın ne işi var senin yatağında?" Fısıldayarak konuştu.

"Bir işi yok, uyuyor işte." Dediğinde Asenaya baktı. Asena kendisinden bahsedildiğini anlamış gibi kaşları daha da çatıldığında onlara arkasını dönerek uyumaya devan etti.

"Onu senin yatağında görmeleri iyi olmaz.Birazdan tüm askeriye uyanacak." Yiğit Erkine uyarısını yaparken Erkin Yiğiti çekerek koridorada çıkarmıştı.

"İlacını almaya gelmiş." Dedi Erkin.

"İlacı?" Dedi Yiğit tek kaşını kaldırarak. " İlacı sen misin?"

Arkadaşının sorusuna öfkeli gözlerle baktı. Kimseye ilaç olmaya niyetli değildi. İstemezdi de böyle bir şey. İlaç cümleleri hafızasında bir sahneyi canlandırırken hızla arkasını döndüğünde merdivenlere doğru ilerledi.

Asenanın yerlere boşalttığı ilaçlara baktığında kimse görmeden toplamaya başlamıştı.

"Bu ilaçlar... hepsini Asena mı içiyor?" Başında dikilerek kendisini izleyen Yiğit, Erkinin boşaltılan poşetin içine tekrar ilaçları koymasını izledi.

"Normalde içmesi gereken ama içmediği ilaçlar..." elinde tutuğu poşeti sıkıca tutarken doğruldu.

"Neden içmiyor?" Yiğitin sorusuyla nefes alıp verdi Erkin.

"İçtiği ilaçlar kuvvetli ilaçlar. Yan etkileri günlük hayatının düzenini bozuyor olmalı ki içmiyor."

"Acı çekmek hoşuna gidiyor yani?"

Sessiz kalmayı tercih etmişti. Cevapsız kalan sorunun ardından Yiğitle yan yana durmuştu. Az önce yürüdüğü karanlık koridorsa bu sefer kucağında bir kadın değil yanı başında yürüyen dostu Yiğit vardı.

"Erkin, Asena komutanın burda kalması sorun değil ama senin yatağında olması bir sorun bunun farkındasın demi?" Diyerek yürüyen Yiğit dostuna bakmadan ilerledi.

"Evet." Kesin ve net sesi yankılandı.

"Kimse görmeden yatakhaneye gitsek iyi olur o zaman."

Yiğitin sözleriyle ikisi de büyük ve hızlı adımlar attı. Kimsenin uyanmamış olmasını dilerken Erkin yatakhanedeki sessizlikle rahat nefes alırken Yiğit kendi yatağına yönelirken Erkin yatağında uyuyan genç kadına baktı. Elindeki ilaç poşetini kendi dolabına koyarken yatağındaki mırıldanmaları işitmişti.