onaltıncı mektup

3 0 0
                                    

Sevgili Var Olmayan Kişi,

Ben kötüyüm. Ben hala kötüyüm. Ben hep kötüyüm. Ben neden kötüyüm? Neden kirli kalpli insanlar yüzünden ben kötüyüm? Haksızlık değil mi? Benim çektiğim bu acılar haksızlık değil mi? Neden sevilmiyorum ben? Neden değer görmüyorum? Neden bir kişi de çıkıp demiyor bana nasılsın? Sözde hepsi seviyor beni. Sözde hepsinin canıyım, kanıyım. Ben ölüyorum her gün kimse görmüyor, duymuyor. Biliyorlar ama gözlerini ve kulaklarını kapatıyorlar. Sen güçlüsün diyorlar. Bu bir dönem diyorlar gidiyorlar. Ben ölüyorum ve bunu biliyorlar. Bilmemezlikten geliyorlar. Bir çift kol istiyorum beni sarıp sarmalayan. Bir omuz istiyorum yaslanıp ağlayacağım. Bir sevgi, şefkat ve değer istiyorum. Bir sıcak, temiz kalp istiyorum beni seven. Çok mu şey istiyorum. İnsanların doğasında yok muydu sevmek ve sevilmek. Ben seviyorum insanları. Onlar neden beni sevmiyorlar? Neden ben sevilmiyorum? Neden ben hep yarı yolda bırakılıyorum? Neden benim acıma acı katanlar mutlulukla dolular da ben acıyla doluyum? Ben kötü birisi miyim yoksa sadece kötüler mi mutlulukla dolabilir? Keşke doğurmasaydım dedi annem bana bir hafta önce. Ben bu lafı hak edecek ne yaptım? Babam yüzüme bakmıyor. Ben bu muameleyi hak edecek ne yaptım? Sadece sevgi istedim. İlgi istedim, şefkat istedim. Bunları istemek mi benim günahım yoksa doğmak mı? Annem haklı, Var Olmayan Kişi. Keşke beni doğurmasaydı. Keşke ben doğmasaydım.

VAR OLMAYAN KİŞİYE MEKTUPLAR Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin