Komutan// omegaverse// Hyunchan

6

Hyunjin,  durdurulmuş televizyon ekranına bakıyordu.

Bu kadar, bu kadardı her şey işte.. istemedikleri yerde biterdi onların ilişkisi, her şey bir rüya olsun diye dua ediyordu Hyunjin ama değildi.

Neden her şey bir rüya değildi? Neden Chan tekrardan yanında değildi..

Hayat bu kadar acımasız bir hal alabiliyordu, hayatları her zaman bu kadar acımasız olacaktı işte, sabah olan hareketlilik bu yüzdendi demek ki.. bir delta ile evli olmak ne kadar zordu..

Telefonu çalıyordu, durmadan çalıyordu... Aynı anda kapıda çalıyordu, ne yapması gerektiğini bilmeden yerinden kalkmış, kapıya doğru yürümüştü.

Kapıyı açtığında karşısında tanımadığı bir yüz vardı, üzgündü ve kafası eğik duruyordu.

"Bang Hyunjin?"

"Evet?"

"Başımız sağolsun."

Hyunjin, bu kelimeden sonra hareket edememiş, konuşmamıştı.

Ama bir tuhaflık vardı, gerçekten hareket edemiyor ve konuşamıyordu. Bir şeylerin yanlış olduğunu anlamıştı ama hareket edemiyor ve konuşamıyordu.

Taa ki, gözlerini açana kadar.

Gözlerini açtığında Chan'ın üstünde uzanıyordu.

Chan huy edinmiş gibi Hyunjin'in belini okşuyordu, Hyunjin ise hâlâ kabusun etkisinden çıkmaya çalıştığı için Chan'i izliyordu.

Artık bıkmış gibi uyandırmaya karar vermişti, çıkamıyordu kabusun etkisinden.

"Chan..."

"Hm...?"

"Chan, kabus gördüm.."

"Ne gördü benim meleğim?"

Chan, uykulu bir sesle cevap veriyordu, uyuyordu ama yine de böyle cevaplar veriyordu veya uyanmıştı ama gözlerini açmıyordu.

"Biz seninle çizgi film izlerken birden alarm çalıyor, darbe olmuş diyorlar..  sen kalkıp gidiyorsun... Sonra kapı çalıyor ve biri senin öldüğünü söylüyor..."

"Güzel kalçalarını açıkta mı bıraktın?"

"Hayır Chan, ya ne alaka? Offf, kabus gördüm işte!"

"Tamam tamam, saat kaç güzelim?"

"Saat.. 09:00..."

"Arkadaşlarım seninle tanışmaya gelecekti eşleri ile birlikte.. kahvaltıya geleceklerdi.. "

"Şimdi mi söylenir bu!?"

Hyunjin, yerinden koşarak kalkmış, bacak arasında ki acıyı umursamadan mutfağa koşmuştu, hemen kahvaltı için yapacak bir şeyler düşünmeye başlamıştı, bu sırada Chan ise yerinden kalkmış, önce odaya geçip üstünü değiştirmişti, ardından mutfağa gitmiş, eşinin arkasından sarılmıştı. Eşi ise aceleyle kahvaltıyı yetiştirmeye çalışıyordu.