Komutan// omegaverse// Hyunchan

18 / Final/

İlk ve son kez,
Hyunjin'in bakış açısı.

Hayatınızın, pamuk ipliğinde gezdiğini hissettiniz mi? Sanki nefesinizi pamuk ipinin üstünde aldığınızı ve buna engel olamadığınızı?

Ben Chan ile ilk tanıştığım zamanlarda bunu hissettim. Mühürlenmek çok zor bir şey, onu hissetmek seni sevmeyen birini bedenine kabul etmek... Bunlar benim için çok ağır şeylerdi fakat karşımda ki kişi Chan olduğu zaman bu bana basit geldi, her zaman beni anlayan ve beni kalbinin derinliklerinde yaşatmaya çalışan, güveni kırılsa bile benden geri gitmeyen, bana küs kalamayan eşim.

Geçmişe baktığımda, Chan'in benimle ilk karşılaşmasında benim bir peluş peşinde koştuğumu, ikinci karşılaşmasında benim onun altına yatmamı, unutacak bir Kurt değildim.

Newtown, bize bir çok şey kattı, Chan bir yerden sonra ülkenin önemli alanlarında başkanlık yapmıştı.  O kadar iyi yönetmişti ki tüm eyaleti, bir yerden sonra tüm klanın ticari, siyasi alanlarında sözü geçen biri olmuştu, kimse onun başarılarını görmezden gelmemezlik yapmamıştı. Şu anda burada yaşayanların bir çoğu, Chan'in yaptığı her şey için minnettar, bir çoğu ise düşman ama istisnalar kaideyi bozmaz.

Yaşamım boyunca Chan'in dediği her şeye sadık kaldım, her kelimeye ve her düşüncesine, kendine ait bir yeniliği yoktu veya kendine ait bir düşüncesi o zaten olan düşünceleri bu kültüre uyarladı, herkes ondan razıydı ben dahil.

Yeji ve Riki babalarının yanında mutlu bir şekilde büyüdüler, babaları onları asla bir şeye zorlamadı, yeri geldi kızdı, yeri geldi ceza verdi fakat asla bir şeye zorlamadı, ne istiyorlarsa her zaman onu gerçekleştirdi, ikisi de babalarını iyi hatırlıyorlar. Özellikle Riki, Riki güçlü bir karaktere sahip olduğu için babasıyla en çok o tartıştı fakat en ufak bir şeyde babasının arkasına saklandı, Riki güçlüydü ama babasının yanında değildi, babasının koynuna girip ağladığını bilirim ben Thitamın...

Yeji.. Yeji, babasının en ufak lafına ağladı hep, bu yüzden asla babası ile kavga edemedi, ben kavga edince bile babasıyla aramızı düzelten oydu, Yeji babasını havadan uçan kuşun yavrusundan kıskanıyordu, babası kedi yavrusu sevse, o kediyi ve yavrusunu uzağa gönderiyordu. Babası, hep Yejinin yanlış kişiyle evlenme ihtimalinden korktu, bu yüzden ona her zaman çiçekler aldı, onun yanında bana bağırmadı bile.. Yeji ve Riki sevgi dolu bir babayla sevgi dolu bir ailede büyüdü.

Chan'in ölüm haberi eve bir karanlık gibi çöktü. Riki, kimsenin ölümüne ağlamamıştı ama babasının ölüm haberi geldiğinde elleri titreyerek ağlamıştı, önüme çökmüş, ağlayarak bana yalvarmıştı.

Yeji bir kaç sefer babasını aramıştı, evden çıkmış, babasının çalıştığı yere gidip onu orada köşe bucak aramış, o sırada arkasında dolanan kişi Changbin olmuştu, Changbin, yıllar sonra Chan ile görüşüp vakit geçirmişti, sabah ölüm haberini aldığında herkesten gizlice eşinin yanına çökmüş ağlıyordu.

Jisung ve Minho, Riki'nin sinir krizlerini durdurmaya çalışmıştı benimle birlikte, Riki babasının acısına dayanamamıştı, bir kaç sefer evde ki tüm dolapları yere fırlatmıştı. Bir kaç sefer Minho'nun ve Changbin'in ayaklarına kapanmış, babasını geri istediğine dair yalvarmıştı. Kimse kızmıyordu ona Riki babası gibiydi, acısını çok sesli yaşıyordu, onun canı yanarken herkesin canını yakıyordu, kinayeli konuşuyordu, kırıcı konuşuyordu, onun canını yakan her neyse herkesin canını onunla yakıyordu.