ကျွန်တော်နာမည်ကိုမေးဖူးတဲ့သူထဲမှသူတစ်ယောက်ကခပ်ရှားရှား။ကြောင်မနေတော့ဘဲပြန်ဖြေလိုက်မိသည်။
"ကျွန်တော်နာမည်ကသွေးရဲပါ"
သူနာမည်ကိုလည်းတခြားသူတွေလိုစပ်စုမနေတော့ဘဲမမေးဖြစ်မိ။သူဘက်ကဘဲကျွန်တော်ကိုသူနာမည်မိတ်ဆက်ပေးခြင်းကကျွန်တော်အတွက်မဖြစ်ဖူးခဲ့တဲ့ဖြစ်ရပ်ထဲကအထူးအဆန်းဆုံးတစ်ခု။
သူနာမည်က"ကောင်းကင်လရောင်"
နာမည်လေးကအဓိပါယ်ဖွင့်ဆိုလိုက်လျှင်တော်တော်လေးလှမည်ထင်ပါသည်။
"မင်းကအနေအေးတယ်နော်..ငါကြည့်ရသလောက်တော့.."
"အင်းအဲ့လိုပါပဲ..."
ကျွန်တော်မှာကအဖော်မှမရှိတာဘယ်သူနဲ့စကားသွားပြောရမှာ...သက်ရှိဆိုတဲ့လူသားဆိုတစ်ယောက်တောင်မှမရှိခြင်း။
နံဘေးကကောင်လေးကမှကျွန်တော်ကိုစကားပြောဖူးတဲ့ပထမဦးဆုံးတစ်ယောက်။
လေသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောလာသောအသံက ကျွန်တော်ကိုနှိမ့်သလိုမျိုး။
"မင်းမှာသူငယ်ချင်းမရှိဘူးလား"
ကျွန်တော်ကလည်းစကားတွေဖွဲ့နွဲ့မပြောနေဘဲလိုရင်းတိုရှင်းပဲပြောချမိသည်။
"အင်း...မရှိဘူး"
"မင်းငါနဲ့သူငယ်ချင်းလုပ်မလား...မင်းခွင့်ပြုချက်ရမယ်ဆိုလျှင်.."
ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲမသိတော့ပါဘူး။သူနဲ့သူငယ်ချင်းလုပ်ရမှာလားမလုပ်ရဘူးလားစဥ်းစားနေမိသည်။သူနဲ့သူငယ်ချင်းလုပ်ရမှာကိုတောင်အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်မိသည်။
ဒါမဲ့လည်းကျွန်တော်ကိုအဲလိုလာခင်တဲ့သူတစ်ယောက်လောက်ရှိလို့ကံကောင်းတယ်လို့ပင်။ကျွန်တော်တုန်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ
"အင်း..လုပ်လို့ရပါတယ်သူငယ်ချင်း"
အနည်းငယ်ပြုံးဟန်ရှိသောသူ၏ပုံပန်းသွင်ပြင်သည်တခြားသူနဲ့မတူဘဲတမူထူးခြားကြည့်ကောင်းနေပေသည်။
ကျွန်တော်ဒီနေ့ကျောင်းပထမဆုံးကျောင်းတက်ရက်ကိုစိတ်ထဲကတီးတွတ်အမည်ပေးလိုက်မိသည်။ကျွန်တော်ရဲ့အထူးဆန်းနေ့ရက်လေးဟုအမည်ပေးလိုက်ခြင်း...
YOU ARE READING
ကျွန်တော်၏ကောင်ဆိုးလေး(season1)
Roman d'amour"ကောင်းကင်လရောင်"ဆိုသောကောင်ဆိုးလေးဟာ ကျွန်တော်ရဲ့ဘဝအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပါပဲ... #သွေးရဲ
