Sevdiceğim ✔️

5.Bölüm

Merhaba,

Yeni bölümden selamlarrr veee

Umarım yeni yılda dilekleriniz gerçekleşir;

Bazı şeyler için normalden daha fazla zamana ihtiyacımız olsa bile...

Keyifli okumalar dilerim...

---

"Seninle uyuyup uyanmaya bu kadar bayılırken nasıl bir başkasına bakabileceği mi düşünürsün?" Bunu söylerken bir eli yanağıma tırmanıp okşamaya başlamıştı bile. Acaba şu an da kalbimin atış sesini duyuyor mu?

Jungkook-

Miniğim kollarımın arasında bana badem gözleriyle bakarken kendimi tutamadım. Tam olarak olmasa bile kısmi olarak itirafta bulunmuş oldum.

"O zaman sevgilin olmadı mı?" Masum bir çocuktan farksız benim gözümde, gülümsememe engel olmadım; "Olmadı miniğim." Kafasını onaylarca salladıktan sonra gözleri anlık boynuma kaydı. Boynumda uyumayı sevdiğini bildiğim için kendime çektim yeniden. Zaten yarı yarıya üstüme yatıyordu.

Kısa süre sonra düzene giren nefesleriyle uyuduğunu anladım. Kumandaya uzanıp televizyonu kapatarak yalnızlığa kaçtığı koltukta onunla beraber uykuya daldım. 

Saat neredeyse gece yarısına gelmek üzereydi. Miniğimden uzaklaşmak istemediğim için yemek yapmak yerine sevdiği pizzadan sipariş ettim. Pizza gördüğü anda gözleri sevinçle büyüse bile çok nadiren yediğini görüyorum. 

Uyumasını fırsat bilerek saçlarını kokladım. En son ateşi çıktığı ben yıkamıştım miniğim, saçlarından kendi şampuanımın kokusunu alıyor olmak gülümsememe neden oldu. Kendi tatlı kokusunu da elbette seviyordum ama benden bir şeyleri olması elbette daha fazla etkilenmeme neden oluyor. Arkadaşlarım geldiklerinde gay olmalarını hiç garipsemedi. En azından artık daha cesurca adım atabilirdim.

2-3 yıl kadar önce Namjoon'la konuşmuştum. Gay olduğumu söylediğim anda hiç şaşırmadı. O kadar tepki vermediki ben şaşırdım. "Kardeşime olan gözlerin normal değildi Jungkook. Ama o da rahatsız durmuyor. Gay olduğunu anlamak için görmeye bile gerek yok. Kardeşimle konuşurken değişen ses tonun bile her şeyi kanıtlar nitelikte resmen." Onun şaşırmasını beklerken şaşıran taraf ben olmuştum.

Herkes miniğime olan sevgimi fark ediyor ancak küçüklüğünden beri ona farklı davrandığım için o hiç farkında değil. Aslında abi demese her şey daha kolay olurdu. Bana her o şekilde seslendiğinde bağırıp çağırmak bir şeyleri yumruklamak istiyorum. 

Bana daha yakın olsun diğerlerinden farklı olduğunu bilmesi için evimin anahtarını bile verdim. Ev en özel alandır ancak benim için en özel olan şey şu an ki miniğimin benimle huzurla uyuyor olması, ondan saklayacak hiç bir şeyim yok. 

Düşüncelerimi bozan şey kapı sesi olduğunda miniğimi yavaşça koltuğa bıraktım. Kapıdan pizzaları alınca orta sehpaya bırakarak saçlarını okşadım;

"Uyan miniğim artık bir şeyler yemelisin." Annemi almak için eve gittiğimde annesiyle de biraz konuşmuştum. Son zamanlarda yeteri kadar yemek yemediğini ve uyumadığını söylemişti. O yüzden uyumasını istesemde yemek yemeliydi.

"Uyan hadi miniğim." Saçlarını sevmeye devam ederken yerinden kıpırdandı ve gözlerini ovuşturmaya başladı, onu durdurup kendim nazikçe gözlerini ovuşturdum;

"Gözlerini kızartacaksın, dikkatli olmalısın miniğim." Kafasını onaylarca salladıktan sonra oturur pozisyona geldi ve dağınık saçlarıyla kısık gözlerini etrafta gezdirdi. Onun bu sevimli halleri benim için pahabiçilemez bir servetten farksız.