Saat 4 civarıydı
Ve bugün, benim onsuz ilk günümdü
Her ne kadar umutsuzluk içinde olsam da hem onun için hem de geleceğim için buradan çıkmam gerekiyordu
Her ne olursa olsun
Buradan gitmem gerekiyordu
**
"Adın ne bakalım"
".."
"Cevap vermeyecek misin, number 7?"
Jeong göz devirdikten sonra Bay Kim, kenara geçip bir süre onu süzdü
"Number 7 mi demeliyim, yoksa sen mi gerçek ismini açıklamak istersin Yang Jeongin?"
Jeongin adını duyar duymaz Bay Seo'ya baktı
"Adımı nereden biliyorsun?"
"Belki hatırlamazsın ama söyleyeyim, daire dörtteki eski aşkın"
"OHA AMINAKOYİM O SEN MİYDİN"
"Bağırma lan yakışıklı olduğumu biliyorum"
"Yoo ben senin kaslarını seviyodum sadece"
"Vay şerrrefsizz bi de kaslarıma bakmış! Pis sapık"
Ortam bir süre durgunlaşınca Jeongin konuştu,
"Neden insanlara işkence çektiriyorsun? Hakkında bir sürü söylenti var"
"Ben katil değilim, sadece her yıl sizin kaldığınız tımarhaneden 8 kişi alıp onları özgür bırakıyorum yani aslında ailelerine gidiyorlar"
"Neden polislere bizim olduğumuz yerdeki işkenceleri ihbar etmiyorsun?"
"Çünkü.. İzleniyorum"
Bay Seo bu cümleyi söyledikten sonra kapıya yöneldi
"Neyse ki dinlenmiyorum, eğer dinleniyor olsaydım.. Her şey daha kötü olurdu"
Jeongin, Bay Kim odadan ayrıldığında etrafı gözetledi fakat hiç bir kameraya rastlamamıştı
O sırada bir şeyi hatırladı
Hayatta en değer verdiği arkadaşı Hany..
Ona ne olmuştu acaba
Oradan kurtulabilmiş miydi? Yoksa orada hapsolmuş muydu?
Hany'ı oradan tek bir kişi kurtarabilirdi,
Bay Seo
