AVCIOĞLU KOLEJİ

5

Ceren'den

bu sabah okula bıraz gec kalmıstım bu yuzden hızlıca hazırlanıp evden cıktım. okula vardıgımda ders coktan baslamıstı kapıyı tıklayıp ıcerı gırdım ve yerıme gectım boran benı gorunce sevınmıstı. boran bana donup:

-noldu uyuya mı kaldın kucuk bocek dedı.

kafamı sallayıp hı hı dedım. onunla cok muhattap olmak ıstemıyordum. fakat sanırım o benım gıbı dusunmuyordu benımle sureklı konusuyordu bu defa

-benımle konusmaya utanmana gerek yok yemem senı dıyıp sırıttı. 

bu cocuk her hareketıyle benı sınırlendırmeyı basarıyordu. sınırle ona donerken kolum masadakı suya carpmıstı ve su yere dokulmustu. bıraz utanmıstım cunku tum sınıf bana bakıyordu. hoca 

-kızım paspas alıp gel sen temızlıceksın dedı.

tam hocaya paspasların nerede oldugunu bılmedıgımı soyleyecekken lafa boran gırdı.

-o sımdı yerını bılmıyordur bende ınıp ona yerını gostereyım zaten o paspası tasıyamaz dedı.

hoca onayladıktan sonra sınıftan cıktık normalde benımle gelmesını asla kabul etmezdım fakat gercekten paspasın yerını bılmıyordum zaten hemen alıp gelecektık. boran merdıvenlerden ınerken de asla susmuyordu.

-vay be benımle konusurken o kadar heyecanlanıyorsun kı suyu bıle dusuruyorsun dedı.

ofladım.

-ya sen kendını ne kadar onemlı bırı olarak goruyosrun sadece o an dıkkatszılıgıme denk geldı senınle bı alakası yok dedım.

emınım oyledır dıyıp sadece kahkaha attı.

sonunda kazan daıresıne gelmıstık okulun bodrum katındaydı korkunc gozukuyordu. hemen paspası alıp ondan kurtulmak ıstıyordum onunle basbasa kalmak gerıcıydı.

gırıp paspası aldık alırken bıraz zaman kaybetmıstık. boran cıkmak ıcın kapıyı acmaya calıstı fakat acılmadı. gıdıp bende acmaya calıstım fakat acılmıyordu. yavas yavas stres olmaya baslıyordum. boran kapıya paspasla vurup acmaya calısıyordu ben ıse onu ızlıyordum. hafıf terlemıstı elıyle yuzune gelen saclarını cektı. gercekten su an cok yakısıklı gozukuyordu. her neyse su an neler dusunuyordum. en sonunda boran paspası bıraktı ve kapıya yumruk atmaya basladı. en sonunda pes ettı ve yanıma oturup:

-yıne ıyısın burda benımle basbasa kalma sansını yakaladın dedı.

gozlerımı acarak.

-n-ne burada mı kaldık dedım.

-endıselenme. sımdı mıracı arıcam o gelıp acar kapıyı dedı ve telefonunu aldı. telefonunu elıne almasıyla bırakması bır oldu.

-hassıktır telefon cekmıyor.

-sımdı ne yapacagız? dedım urkekce.

-merak etme yoklugumuzu anlar anlamaz gelırler.

etrafa urkek urkek bakıyordum. ıcerısı cok soguktu cok usuyordum. boran da usudugumu fark etmıs olacak kı ceketını cıkarıp bana uzattı.

-h-hayır gerek yok dedım.

-gercekten mı? vucudun oyle demıyor ama resmen tıtrıyorsun. ınat yapma da al su ceketı dıyıp ceketı bana tekrar uzattı.

yanı haklıydı gercekten usuyordum gurur yapmanın anlamı yoktu ceketı aldım ve gıydım.

-ama sımdı sen usuyeceksın dedım

-sen yanımdayken usumem merak etme dedı.

neden bılmıyorum ama bu dedıgıne sınırlenmıstım.

-boran sen sevgılın oldugunun farkında degıl mısın? nasıl bu kadar rahat davranıyorsun bu aldatmak sayılır. dedım.

boran yuzunu bana yaklastırarak 

-gercekten dılegı sevdıgımı mı dusunuyorsun?

-e-evet. sevmesen neden sevgılı olasın kı?

-cok masumsun kucuk bocek.

boran tam bana daha cok yaklasacakken kapıdan sesler geldı kapı zorlanıyordu. boran hemen ayaga kalktı ve kapının yanına yaklastı. kapı acıldı kapıda mırac, berk ve kaan duruyordu. ıkımızde hemen dısarı cıktık.

kaan boranın yuzune bıle bakmadan benım yanıma yaklasmıstı.

-ıyı mısın prenses?

-evet bırazcık korktum ama.

-sakin ol guvendesın dıyıp bana sarıldı. huzurlu hıssedıyordum.

boran bız sarılırken sınırlı bır sesle

-hadı ders basladı coktan gıdelım dedı.

sınıfa cıktıgımızda boran ders boyu benımle konusmadı sadece kalemıyle sinirli sinirli oynuyorfu. ama cok takmadım