AVCIOĞLU KOLEJİ

9

kac saattir oyle uzanip agladigimin farkinda degildim, telefonum 2-3 kez calmisti ama ona ragmen acmamistim kimin aradigina bile bakmamistim. acmamama ragmen hala caliyordu arayan kisi benimle konusmak icin cok israrciydi. en sonunda kalkip telefonu elime aldim arayan kaandi, telefonu actim.

-efendim kaan.

-ceren? iyi misin? bi an telefonu acmayinca basina bisey geldi sandim. niye acmadin?

kaanin sesi cok telasli geliyordu. sanirim benim icin endiselenmisti...

-iyiyim merak etme, sadece uyuyakalmisim.

-okulun itiraf sayfasinda paylasilanlari gordum... ama merak etme hangi pic paylastiysa onu bulup dogduguna pisman edicem.

-onemli degil kaan, benim icin kendini yormana gerek yok.

-ne kendimi yormak mi? senin icin yaptigim hicbir sey beni yormaz. bulusmak ister misin?

-hayir gerek yok sadece kafami dinlemek istiyorum. gorusuruz.

kaan tam bir sey diyecekti ama telefonu kapattim. onun basina bela olmak istemiyordum. icimden kimseyle konusmakta gelmiyordu. tekrardan yatagima gecip uzandim. tavani izleyerek neden boyle oldugunu dusundum. boran gercekten bu kadar acimasiz biri miydi...

yaklasik 10-15 dakika sonra kapi caldi. halam bugun erken gelmis olmaliydi. kapiyi actim. gordugum kisiyle gozlerim saskinlikla acildi. kaan elinde ciceklerle kapimda duruyordu.

-kaan, burda ne isin var?

-senin icin cok endiselendim ceren, ne kadar iyi oldugunu soylesen de sesin hic iyi gelmiyordu. gelip iyi oldugundan emin olmak istedim.

-gelmene gerek y-

kaan sozumu kesti. cicekleri bana verdi.

-bunlar senin icin, belki keyfini yerine getirirler dedim. onlari gorunce aklima sen geliyorsun.

kaanin sozleri karsisinda hazirliksiz yakalanmistim. bi kac saniye ne diyecegimi bilemedim.

-iceri gelsene.

kaan iceri girdi. elimde cicekleri odama biraktim. suraya oturabilirsin diyip koltugu gosterdim. kaan oturdu bende onun yanina oturdum.

-ceren, gercekten soruyorum iyi misin? bana icinden gecenleri anlatabilirsin. seni dinleyecegim.

-nasil iyi olabilirim ki... resmen ihanete ugradim.

kaanin saskinligi yuzunden okunabiliyordu.

-ne? ihanet mi kimin yaptigini biliyor musun?

-sey sanirim evet...

-kim?

-sanirim boran.

kaan cok sinirli gozukuyordu. yumruklarini sıkmisti. yuksek sesle soyledi,

-boyle bir sey yapmaya nasil cesaret eder. ona yaptiginin bedelini odeticem.

kaan sinirle ayaga kalkmisti. yanina gidip bileginden tuttum. dokunusumu hissedince bana dondu. gozlerimin icine bakiyordu...

-kaan, lutfen dur bunu yapmana gerek yok.

bilegini biraktim. kaan hayal kirikligina ugramis gozukuyordu.

-sana yaptiklarina ragmen ondan hoslaniyor musun?

-hayir, tabii ki hoslanmiyorum. basina ne gelecegi de umrumda degil sadece su an sirasi degil.

-anladim...

kaan tekrar koltuga oturdu, bende yanina oturdum. siniri biraz gecmis duruyordu, daha sakin sekilde konustu,