SCARS
“NANDʼYAN BA SI HAZE?” I asked Frankie.
Pinalipas ko ang ilang araw na hindi ko siya nakakausap at nakikita man lang sa loob ng campus. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin muli pero isa lang ang natitiyak ko, iyon ay ang kailangan ko siyang kausapin.
“Yeah.” malalim na bumuntong hininga si Frankie. I could sense that she was really worried. Thereʼs only one particular reason why she acted that way when I asked about her sister.
“Can I talk to her?”
“I donʼt know.” she looked apologetic. “Hindi pa siya lumalabas ng kwarto simula kaninang umaga.”
Checking the time, it is pass seven in the evening. Ngayon lang ako nakapunta dito dahil nasa school ako maghapon.
Pinapasok ako ni Frankie sa loob ng bahay nila para makapag-usap kami ng maayos. I need to know what happened for those days that we had no communication at all.
“Sinubukan kong dalhan siya ng pagkain sa kwarto niya. Hindi niya ako pinagbubuksan at tanging sinasabi niya ay gusto niyang mapag-isa.” paliwanag pa ni Frankie.
I bowed my head out of shame. Alam kong nagkakaganoon siya dahil sa akin. Dahil sa nangyari noong nakaraang linggo.
“Cyrus, nag-away ba kayo?” kumunot ang noo niya.
Nice try guessing, Frankie. “We would never go this far if we did.”
“Then what might be the reason?”
“Frankie,” I sighed and let out a soft chuckle for mocking myself. “I like your sister. Ever since weʼre kids.”
“So totoo nga.” she crossed her arms and raised her brow. She was ready to laugh out loud.
Napatayo ako sa gulat. “You knew?”
“Iʼve had a hunch.” She flashed me her thumbs up. “So ngayong umamin ka na, anong kinalaman nʼon sa nangyayari kay Haze ngayon?”
It was a relief that she didnʼt even tried teasing me.
Umupo ako ulit at nagsimula na sa pagkwento ng mga nangyari. “Noʼng umamin ako sa kaniya, sinabi niya sa akin na hindi niya ako magugustuhan pabalik. And the reason for that is because she needs to heal.”
“Then let her heal.” she mutters.
“I told her that Iʼm willing to wait for that time to come when sheʼs completely healed. She said that she wouldnʼt want me to wait and expect because sheʼll only give me nothing. It hurts, you know? But yeah, gets ko naman kung ganoon nga ang nararamdaman niya pero hindi mawala sa pusoʼt isip ko na paano kung hindi talaga iyon ang rason kung bakit hindi niya ako magugustuhan? Paano kung hinihintay niya pa rin bumalik ʼyung ex niya? Nanliliit ako sa sarili ko. Pakiramdam ko kahit gawin ko lahat ng kaya ko, hindi pa rin ako ʼyung pipiliin niya.”
“Cyrus, alam mo naman na hanggang ngayon, hindi pa siya ayos. Hindi ba sumagi sa isip mo na kaya niya nasabi ang mga iyon dahil ayaw ka niyang masaktan?” she concludes.
I was on the brink of tears. “Pero nasasaktan ako.”
“Siguro, gusto niya munang maging maayos ang lahat para hindi ka niya masaktan. Siguro, kapag ganoʼn na ang nangyari, malay mo may pag-asa ka talaga. Iʼve known you both for my whole life.” Those words coming from Frankie will be the words I will keep inside my soul.
Ayokong umasa ng sobra pero magsisilbi itong pag-asa sa akin.
“I could still wait for her even if it hurts so bad. But now that itʼs very unclear to me, I canʼt guarantee myself that Iʼll wait longer than we expect.”
