Gözlerimi açtığımda karşım da ansızın beliren bir siluet gördüm. Ardından, tanıdık bir ses duydum, gözlerimi iyice açınca babamın olduğunu gördüm.
Uyanır uyanmaz babamı görmek yüzümde bir sevinç ifadesine neden oldu.Yattığım yerden doğrulup gözlerimi ovuşturdum.
-Baba, hoşgeldin.
Babam gülümsedi ve tüm baba sıcaklığı ile bana baktı
-Günaydın kızım, hoşbuldum.
Etrafıma bakınca havanın karardığını gördüm.Saate baktığım da ise saat 18:45'di.
Yaklaşık 5 saattir uyumuştum ve bu bana iyi gelmişti.Baş dönmem geçmiş kendimi daha dinç hissediyordum.Ama yaralarım hala acıyordu.
Babam refekatçi koltuğundan kalktı ve yatağın yanına gelip oturdu.Önce başımı okşadı daha sonra saçıma sıcacık bir baba öpücüğü kondurdu.
Babamın bu öpücüğü ile kendimi babamın yanın da çok iyi hissetmiştim.Bazen babamı hiç kaybetmeyecek gibi hissederdim,bu his genel de babam yanım da olduğu zaman olurdu.
Küçükken abimle babamın operasyondan dönmesini camdan beklerdik.Babamın kaç gece gelmediği olmuştu,biz abimle kaç gece o cam da beklemiştik bilinmez.
O camda beklediğim zamanlar babamın hiç gelmeyeceğini hissederdim.Küçüklük aklı ile, bir şey uzun zaman gelmiyorsa, hiç gelmeyecek demektir gibi bir kafa yapım vardı.Babam hariç hiç bir şey geri gelmemişti bana çünkü.
Babam saçlarımı sevmeye devam etti.
-Nasıl hissediyorsun kendini güzel kızım?
-İyiyim babam, iyileşiyorum yavaş yavaş.
Babam büyük bir nefes verdi, sustu.
-Sen uyurken seni izledim, küçükken de hep böyle uyurdun babacım.Saçı başı dağınık,annen saçlarını bağlamak için o kadar peşin de koşardı ki, evin için de sen kaçardın annen kovarlardı.
Kahkaha attım,o zamanlar aklıma geldi.Annemin de bizimle olduğu zamanlar.
-Ya baba çünkü ben kendimi , saçı açık daha çok seviyordum.
Babam gülümsedi
-Annen de seni öyle severdi, saçların açıkken saçların birbirine girer, daha sonra tararken canın çok yandığı için istemezdi.
Gülümsedim,annem geldi gözümün önüne, şimdi olsa başımı öper canımın bir şey isteyip istemediğimi sorardı.
-Baba, annem de olsaydı keşke dimi?
Babam bir şey diyemedi,suskundu.Oda özlüyordu,annemi,beraber gülmeyi,onun kokusunu.Her şeyini özlüyordu.
-Evet kızım, keşke olsaydı.
Babam biraz sustu.
-Annenenin emanetisin sen bize arya, annen şu anki durumunu görseydi bana çok kızardı.Benden sadece sizi korumamı istedi, ben ise bu sözüme bile sahip çıkamadım.
Başımı kaldırıp babama baktım, onu uzun zaman sonra böyle duygusal ve hassas şekilde ikinci defa böyle görüyordum.Birincisi annemin cenazesindeydi.
Elimi babamın elinin üstüne koyup babama baktım
-Sana asla kızmadı annem baba,annem sana kızamazdı ki.Bak ben buradayım ,abim burada,Alp yanımız da değil ama o da yanımız da.Hepimiz bir aradayız ,hepimiz senin yanındayız.Sen hep sözün de durdun babam,hep de duracaksın.
