yorum ve oylar çok az :( üzücü
💘
"Sebastian."
Sebastian, kaşları çatık bir şekilde yanımıza doğru geldi. Bana bir bakış attıktan sonra Pawel'e döndü.
"Pawel, senin burada ne işin var?"
Pawel gülümsedi normal bir şekilde, "Ah canım kardeşim, size sürpriz yapmak için geldim. Nevra'nın burada bir evinin olduğunu biliyordum ona yakındım dedim bir ziyaret edeyim." diye konuştuğunda sinirle kaskatı kesildim.
"Nevra'yı neden ziyaret etmek istedin ki?" diye haklı bir soru sorduğunda gülümsedim.
Pawel bozguna uğrayan ifadeyle Sebastian'a bakıp yüzünü toparladı, "Ah, doğruyu söylemek gerekirse sizin barışmanızı çok istiyorum bu yüzden konuşmaya gelmiştim." ardından tehditkar bir şekilde bana baktı, "Bizde tam sizin barışmanızla ilgili konuşuyorduk değil mi Nevra?" dediğinde kaşlarım çatıldı.
Sebastian, 'öyle mi?' der gibi gözlerimin içine baktı.
Hayır, yalan söylemeyecektim.
Bir kere ayrılırken yalan söyledim ama o sondu bir daha aramıza yalan girmeyecekti.
"Hayır, yalan söylüyor." dediğimde Sebastian kaşları çatık bir şekilde yanıma doğru adım attı karşımda durdu, "Ne oluyor?" dediğinde Pawel bana sinirle bakarken gülümsedim.
"Pawel, yalan söylüyor buraya senden uzak durmamı söylemek için geldi. Çünkü bizi en başında ayıranda kendisiydi. Sırf ondan daha iyi ve daha mutlusun diye seni kıskanıyordu ve bu yüzden beni senin futbol hayatını bitirmekle tehdit etti ben de senden ayrılmak zorunda kaldım." diye her şeyi bastıra bastıra söylediğimde Pawel şaşkınlıkla güldü, "Nevra, neler söylüyorsun sen öyle? Ben kardeşime böyle bir kötülük yapmam lütfen yalan söylemeyi bırak Sebastian'ı üzüyorsun."
"Yalan söylemiyorum," Sebastian'a dönüp elini tuttum "Sebastian, bana inan lütfen ben yalan söylemiyorum. Bizi ayıran o'ydu. Onun yüzünden ayrıldım seninle." Sebastian dumura uğramış gibi sadece ellerimize bakıyordu.
"Hayır Sebastian, hayır kardeşim ölen annemin üzerine yemin ederim ki yalan söylüyor Nevra."
"Boş yere yemin etmeyi kes. Doğruyu söylüyorum." dediğimde gözlerim doldu Sebastian'ın bir tepki vermemesi beni çok üzüyordu.
"Sebastian, lütfen bana inan ben sana yalan söylemiyorum gerçekten." dediğimde gözlerimin içine baktı derin bir şekilde, ardından elimdeki elini çekti.
Elim boşuğa düştü.
Sebastian bana arkasını dönerek Pawel'e doğru ilerlediğinde Pawel'in mavi gözleri kazanmışlıkla parladı.
Gözlerimden yaşlar akarken kalbim sancılandı.
Sebastian, sevdiğim adam bana inanmamıştı.
Kafamı önüme eğik öylece dururken bir sesle kafamı kaldırdım, karşıma baktığımda şaşkınlıkla dudaklarım aralandı.
Sebastian, Pawel'e yumruk atmıştı. Bir yumruk daha atarken sinirle konuştu.
"Nevra, bana yalan söylemez. O ne diyorsa doğrudur."
