Suskun sırlar

15. BÖLÜM

Merhabaaaa :')

Fazlasıyla uzun zamandır yokum farkındayım ama sınav haftasının süreci ve ardından kitapta yaşadığım kopukluk üzerine yazamadım...

AMA BURADAYIM VE SİZDE BURADAYSANIZ BUYRUN BAKALIM, DÜZENLİ BİR PLANDA İLERLEYECEĞİMİZ BÖLÜMLEREEE🤝✨

.

Bende hatalıydım elbet. Hemde sessizliğimi onların eline vererek, beni ellerinde oynatmalarını sağlayacak kadar hatalıydım.

.

.

.

Abimin yanı sıra az da olsa bir grubunda bana yönelmesine aldırmadan abime bakmaya çalıştım.

Abim ağlıyordu.

Benim abim ağlamazdı ki. Abim güçlüydü.

Bakışlarımı hala ulaşmak istediği eve çevirirken bir daha nerede olduğumuzu bilmediğim için küllere bakmak için daha gelemeyeceğim, Karmen'in küllerinin karıştığı eve baktım.

Kamer Araz Akgöz.

Çocukluğum, abim ve belkide o anki çocuk aklıyla sevdiğim...

Ölümüne sebep olduğum Karmen Araz.

🤍

1 hafta sonra...

Kapı sesini duymam ile dizlerimi kendime doğru çekerek kafamı yasladığım dizlerimden, kafamı kaldırarak gelene baktım.

Büyük adamı görmem ile yerimde dikleştirdim bedenimi.

Bunca yorgunluğu sırtında taşıyan ben değilmişim gibi.

Bakışlarımı ona çevirir çevirmez ne yaptığımı inceleyen bakışlarına denk gelmem ile rahatsız hissederek ayağa kalktım.

Kafamı, 'Ne oldu' dercesine sallarken bir yandan da birkaç adım attıktan sonra ellerimi göğsümde birleştirdim.

- Hala yemeği bizle yemeyeceğinin iddiasını sürdürüyor musun diye sormaya geldim.

Cümlesini duymam ile evet dercesine kafamı, aşağı yukarı sallayarak onayladım. O gün, 2 numaranın yaptığı tavrın üstüne odaya gelmemin üstünden bir süre sonra büyük adam gelip beni yemeğe indirmek için çaba harcasa da inmemiştim, şimdi de inmediğim gibi.

Her ne olursa olsun, beni kıran kişi hatasını kabul etmedikçe yanında durmazdım. Ve 2 numarada hiç hatasını kabul etmiyor, edecek gibide durmuyordu, etmesini de istemezdim zaten.

Tavrımın üstüne sesli nefes alıp veren büyük adama aldırmadan hala bende duran bakışlarına karşılık, omuz silktim. Beni burada tutuyorlarsa bazı şeylerle de uğraşmak zorunda olduklarını bilmeliydiler. Ki ilk yaptığımız plandaki gibi onların yanında da rahat durmuyor aksine sürekli iş çıkarıyordum.

Onlar böyle olmasını kendileri istemişti. 

Büyük adamın odadan çıkmasını beklerken, yatağıma doğru ilerlemesiyle şaşkınlıkla ardından baktım.

5 gün öncesinde yaptıklarına rağmen, bugün burada konuşacak mıydı yani benimle?

Ne yapacağını merakla beklerken yatağımı işaret ederek;

- Oturabilirim değil mi?

Sözlerindeki her zamanın aksine, baskın bir ton kullanmıyor oluşu, iyice benimle ne konuşacağının merakını artırırken, başımla onayladım oturması için.