Suskun sırlar

19. BÖLÜM

Bu sefer, yalanlarımı sadece kendim için söylüyordum. Çünkü bu saatten sonrası sadece kendim ile yürüyeceğim bir yoldu. Artık başkaları için kendi yolundan vazgeçip onların ilerlemesine yardım edecek bir kız yoktu yanlarında.

.
.
.

- Bu sadece Kayla için mi, yoksa sende mi kimseyle gelecek kurmazsın bizden biriyle?

Dediği parmaklarımın durmasına neden olmuştu.

Nasıl bir soruydu bu?

O an az önce zihnimde beliren düşünce tekrardan belirdi.

Bu hikayede kimsenin birlikte bir son yazabilmesi mümkün değildi.

Ama bu cümleyi ona yazmak istemedim, büyük adama çekinmeden düşüncelerimi söylesemde bu düşüncemi söylemekten çekindim.

🤍

O evin bahçesinde otururken sorduğu soruya yanıt veremeden -ki verebilecek yanıtımda yoktu- Kayla'nın, ismimi seslendiğini duymam ile hızla yerimden kalkarak ona bakmadan evin önüne doğru ilerlemiştim.

Ben gidene kadar Kayla'nın evimize doğru yürümeye başladığını görmem ile ilk başta önden gitmesinin sorun olmayacağını düşünsem de aklıma babam gelmesiyle duraksamıştım.

Ona verebilecek mantıklı açıklamamın olması gerekirdi. Orada da Kayla'yı kullanmaktan başka fikrim şimdilik yoktu. Bu yüzden Kayla'ya sesimi iletebilmek için önünde durduğum evin bahçe kapısına saatimi vurarak ses çıkarmam, onun arkasına dönmesine sebep olmuştu.

Beni görünce gülümsediğini gördüğümde bende ona -yapmacık da olsa- karşılık verdim. Kayla'yla gezdiğimi söylersem bana inanmasa da Kayla'ya inanacağı ve Kayla'nın da sevgisiyle görüştüğünü söylemeyeceği için benim tarafımı tutacağını bildiğim için rahattım.

Sesten kaynaklı bana baktığında muhtemelen gittiğimi düşündüğünden şaşırsa da onu öylece bırakmamam onu mutlu etmiş gibiydi.

- Gittiğini düşünmüştüm. Bir an bana kırıldığını ve bu yüzden beklemediğini bile düşünmüştüm, kendimce.

Dedikleri ile bu olaya, eskiden olsa kırılabilecekken şu anda bunun hiç aklıma bile gelmediğini farkederek sessiz kalmıştım.

Onların davranışlarına karşı yaptıklarına kırılacak kadar sevgim bile kalmamıştı. Hepsi yalnızlığım ile sarmalanmıştı.

Şu an düşündüğüm de, ona kırılıp trip atmak değilde durumları nasıl toparlayabileceğimdi.

Artık kendimi ilgilendiren kısımlarla ilgileniyordum, onlarla bağım yokmuş gibi.

Bu yüzden dedikleri karşısında omuz silkip gülümseyerek geçtim sadece.

Yaptığıma karşılık olarak yanıma gelerek kendini anlatmaya çalışarak devam etti.

- Aslında sana anlatacaktım ama çok ani oldu ve biliyorsun araya başka olaylarda girdi... Ama atlattık. Yani bu, şimdi toplayabiliriz demek. Abla-kız gecesi yaparakta en güzel şekilde tüm her şeyi konuşuruz gibime geliyor. Ne dersin? Güzel olur bence.

Dediklerine kafa sallayarak öylece geçtim. Konuşacak olan ben değildim. Ama bugün sadece onun konuşması da işime gelecekti. Nasıl Lucas ile bir araya geldiğini öğrenmem gerekiyordu.

Evin bahçesinden girerken bir yandan da şüphe çekmeden nasıl ona birlikte olduğumuzu babama söylememizi istediğimi söyleyeceğimi düşündüm.

Aklıma bir şey gelmiyordu. Üzerime şüphe çekmekte en son yapmak istediğim şeydi. Dudaklarımı ıslatırken aynı zamanda da işleyen süreci sayıyordum.