Özgür olmak.
O soğuk zindanda olmak bana hep bunu düşündürürdü.
"Sana zaten özgürlük vermedim mi?"
Kaş çattım.
"Zihnimi okumayı keser misin?"
Sırıttı.
"Özgürsün işte, daha ne istiyorsun?"
"Özgürlük kavramın bu mu?"
"Sen ne düşünüyordun? Düşünce özgürlüğü filan mı?"
"Bilmem. Seninle iken bu kavram çok uzak geliyor. "
Yanıma gelip saçımı okşadı.
"Yakında tüm bu büyücülük ve cadılık dünyası özgür olacak. Sende öyle."
İç çektim.
"Özgür filan değilim. Tıkılı olmamam özgürlük değil! "
Saçımı okşamaya devam etti. Sesi hala sakindi.
"Sen, sadece benim yanımda özgür olacaksın. Kimin ruhunun bağısın unutma, Merida. Seni 2 ay boyunca kırdım ve sen kesinlikle kırıldın. Tek bir söz ile seni tekrar binlerce parçaya ayırırım."
Dişlerimi sıkmaya başladım, öfkem birikmişti ve savrulmaya hazırlanıyordu.
"Denesene. Zevk alırım. Tekrar oraya beni kapatıp solgun bırakmak gibi bir fikrin varsa yap hadi!"
Bileğimi sıkıca tuttu. Diş arasından konuştu.
"Seni oraya kaderinden kaçtığın için kapattım, o kehanet söylendiğinden beri kaderin benimki ile aynı!"
"Kaderini sikim! Senin elinde lanet olası bir ruh bağı mı olayım!?"
"Kendine ruh bağı mı diyorsun? Gülünç. Ruhumu taşımıyorsun bile. Sadece önlemsin."
Dişimi daha da sıktım elim asama gitti.
"Bu işi böyle konuşarak halletmek istemem. Değil mi?"
Sırıttı.
"Çok eğleneceğim."
*
Yaklaşık 3 saat sonra asamı elimde tutarak duvara yaslandım, ona baktım."Yoruldun mu?"
"Terlerim yeni yeni dökülüyor, senin aksine."
Duvara tutunmaya devam ederken cebimden taş parçasını çıkardım, isabetli olmalıydı.
"Terin yerine kanın dökülsün."
O daha sözümü anlayamadan patlama büyüsü ile taşı ona fırlattım, isabetli olmuştu atışım ve şu anda yerde baygındı.
Son bir kez baygın suratına baktım, malikanede ölüm yiyen yoktu. Kapıdan çıktığım gibi koştum.
Ah, Riddle. Seni seviyorum ama özgürlük daha cazip geliyor.
Garip bir özgürlük ama tadı hoşuma gidiyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saklı Cehennem/ Tom Marvolo Riddle
Fanfiction"Cehennem buzdan zihinlerde saklıdır." Ne yapacağımı bekleme, her şeyi yapabilirim.