UZAKLARDAN YAKINLARA

3.BÖLÜM

MEDYA ~EFSUN ŞAHİN ~

maNga - cevapsız sorular
(speed up)

YALNIZLIK NEDİR 🖤 👉

YENİ BİR BÖLÜMLE YİNE KARŞINIZDAYIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ SEVİLİYORSUNUZZ MUAHHH ÖPTÜM İYİ OKUMALAR 😊💞💝😘❤️‍🩹

O gece sadece ben ağlamamiştim, gök halimden anlamış gibi o da benimle ağlamıştı. Öyle şiddetli yağmur yağıyor du ki bardaktan boşalircasina. Her gök gürleyince yerimde zıplıyordum. Titreye titreye bilmediğim sokaklardan geçiyordum tek amacim o evden uzaklaşmaktı. Vücudumdaki ağrılar dayanamayacağim haldeydi bayılacak duruma gelmiştim.

Korkumdan bahsetmiyorum bile o kadar şiddetli titriyordum ki yürümeyecek haldeydim. Üzerimde kuru bir yer bile kalmamıştı. Bir park görünce durdum. Parka doğru adımladım bir bankın yanına gelince durdum ve oturdum. Üşüyordum , ağlıyordum halim acınacak haldeydi. Saatlerce ağlayıp etrafı izledim. Korkuyordum hemde deli gibi babam zaten hemen apar topar evden kaçmıştı bende ne kadar orda annemi izlediğimi hatırlamıyorum direk evden koşup kaçmıştım ve kendimi burda bulmuştum.

Bir süre sonra kendimi uykuya teslim ettim.

Bir kadının sesiyle gözümü açtığımda başımda dikiliyordu hemen etrafima baktığımda bir kaç kişinin spor yaptığını gördüm erken saatlerdi sanırım ."Yavrum sen burda ne arıyorsun bu saate." Benle konuşan kadının sesini duyunca etrafi gözleyen bakışlarım kadına döndü.
"Annen nerde kuzum." Diyip elini bana uzatınca direk kendimi geri çektim kadının eli yukarıda kalıp yavaş yavaş indirdi. "Bi sorun mu var." kafamı iki yana sallayıp koştum. Kadın arkamdan seslendi ama aldırış etmeden dün geldiğim sokaklarda geçtim Koşarak. Sokağın sonuna geldiğimde derin derin nefesler alıp arkamı döndüm kadın yoktu rahat nefes aldım ve yürüdüm.

Dün gök benle ağlamıştı ama bugün güneş inat edercesine ışıl ışıldı.

Sokağın sonundan döndüğümde tanıdık sokağa giriş yaptım oturduğum sokak. Nasıl geldiğim farkında bile değildim şaşırdım açıkçası gerçi çok dışarı çıkan biride değilim.

Yürüdüm ve evin önünde durdum. Acaba kapıyı çalsam Annem kapıyı açar mıydı? acaba dün yaşananlar sadece rüyamı? diye Umut ettim.

Ama ne ben kapıyı çalınca annem açacaktı, ne de yaşadığım şeyler bir rüyaydı.

Kapının önünde öylece dikilmiş bir şekilde duruyordum. Bugüne kadar yaşadığım şeyler bir fillim şeridi gibi önümden geçti. Geriye doğru sendeledim. Başım çok ağrıyordu, boğazım ağlamaktan acıyordu. Tekrardan kendime geldiğimde. Öne bir adım attım. Hazır mıydım kapıyı açıp annemin o cansız bedenini görmeye. Hiç bilmiyorum hazır mıyım değil miyim. Kapıyıya elimi uzattım.

Minicik ellerim titriyordu. Zar zor kapıyı açtım. Ev çok sesizdi, ne kadar öyle durudum bende bilmiyorum ama dün geceden beri açık olan televizyonun sesi sayesinde kendime geldim. İçeriye bir adım attım.

Ve bir adım daha babamın annemi öldürdüğü odanın kapısının önünde durdum. kapı açıktı sonuna kadar ve annem ileride kanlar içindeydi. Karnından yediği bıçak darbesiyle hala duruyordu. Beyaz kazağı kandan görünmüyor du. Bedenin altında Akan kanlar vardı.

Ben öylece dikilmiş annemin ölüm sebebi olan bıçağa bakıyordum.

Annemin yüzü solmuştu. Göğsüne baktım inip kalkıyormu diye Umut ettim ama öyle olmadı. Bir kaç adımda annemin yanına çöktüm.