UZAKLARDAN YAKINLARA

4.BÖLÜM

MEDYA ~ KAAN ALPINAR~

Lowkey×Meg~ YORGUNUM

Hiç gerçekten her şey bitti dediğiniz anlar oldu mu...🥀👉

🫶🫀

Kimine göre cehennem ; gözlerini kapatığında başlar, kimine göre ise; gözlerini açtığında başlar.

Benim cehennemim ise, her ikisi

Benim için her iki tarafında cehennemden farkı yok.

Gözlerimi kapatığımda cehennemim küçüklüğüm ve anılarım.
Onlar beni cehennemin ortasıda yakıyor.
Gözlerimi açtığımda cehennemim ise gerçekler oluyor,
beni kül gibi yakıp kavuruyor o cehennemim ortasında.
Gerçekler ve yaşanmışlıklarda bir tokat misali yüzüme çarpıyor.

Unuttum dediklerim hiç bir şeyi; unutmadım,
unutmam,
unutamayacağım.
Geçmiş her zaman peşimdeydi beni hiç yanlız bırakmazdı, hatta geçmişim bir adım ilerimdeydi hep,
Savaşarak üstesinden gelmeye çalıyorum, tek başıma kimseden yardım almadan.

Bazen ne yaptığımı yada ne yapmak istediğimi ben bile bilmiyorum.
Ama yarınların güzel olmasını dilemekten başka bir çarem de olmadığını biliyorum...

😔

Son mağazadan da moralim bozuk bir şekilde çıktım.
Bu kaçıncı iş için girdiğim mağaza olduğunu hatırlamıyorum. Sabahtan beri girmediğim mağaza ve restourant kalmadı. Hepsini gezdim iş için ama yine sonuç hüsran.

Arabama doğru yorgun bir şekilde yürüdüm. Arabama binip eve gitmek için yola koyuldum.

Yarın tekrardan iş aramam lazımdı kira yaklaşıyordu. Bir başka şirkete de çalışmaya başlayamam zaman kaybediyorum, düzgün ve sürekli bir iş bulmak zorundayım yoksa evden atılma ihtimalim yüzde yüz ,birde üstüne üstlük kredi de çekmiştim.

Kafamı salladım daha fazla düşünürsem kafayı yerdim.
Arabamı çalıştırıp yola koyuldum.

Gelirken yol üstündeki mağazalara yada restorantlara bakmayı ihmal etmiyordum, iş ilanı var mı diye.

Gözüme bir mağaza takılınca arabayı yavaşlattım. Mağazanın kapısında asılı "kadın elaman aranıyor." yazısını görünce havaya uçacaktım resmen. Saatlerce iş aramama rağmen bulamamıştım ama şuan da kapıda yazılan kağıda bakıp bakıp sırıtıyordum. Kim bu halimi görse deli derdi kesinlikle. "Sonunda bee şans yüzüme güldü." Diyip sesli bir kahkaha attım.

Daha falza oyalanmadan arabamı park etmek istedim. Ama sorun şu ki mağazanın önünde park yeri yoktu. biraz daha ilerlerdim ve park yeri buldum.

Tam park yerine giriş yapıyordum ki bir anda çok sert bir cisim arkadan arabama çarptı ve ben öne doğru savruldum.

Kaşım artık günlük rutin gibi çarpmadan duramadığı arabanın direksiyonuna öyle bir şiddetle çarptı ki dünyam karardı."Hay ben senin gelmişini geçmişini," diye sesli bir şekilde çığlık attım.

Bu seferki sabah çarpan ki gibi değildi, öyle bir çarptı ki feleğim şaştı resmen. Bir an kim olduğumu sorguladım. Kaşım zonkluyordu.