Zemheri , soğuk kış anlamına gelmektedir.
Bazen düşünüyorum her kışın ,yarınlar yokmuşçasına gelen soğukların ardından gelen güneş insanın içini ısıtmaz mı?
Güneş bazı insanların içini ısıtabilir ama benim içimi hiç ısıtmadı.
Ve ısıtmamaya da devam ediyor...
Acaba benim güneşim bulutun arkasına saklandığı için daha doğrusu saklanmak zorunda bırakıldığı için, içimi hiç ısıtmamış olabilir mi?
Güneş beni ısıtmadığı sürece ne bu soğuktan ne de karanlıktan kurtulabileceğim.
Ben herkesin deliler gibi korktuğu ama kimseye itiraf etmediği, o karanlığın içinde yaşıyordum, belkide karanlık benim içimde yaşıyordu...
Ben beyaz bir defterdim, yaşadıklarım ise bir sayfamın üzerine dökülen mürekkep lekesiydi.
Hiç bir zaman o lekeli kağıdı yırtıp atmayı düşünmedim, hatta tam aksine tüm defteri mürekkeple kapladım...
Ben hep zemheri de kalan taraftım, asla güneşin altında ısınan taraf olmamıştım, olamamıştım.
Güneşin altında ısınan taraf hep en zayıflardı, gerçek güçlü olanlarda zemheri de hayatta kalanlardı.
Zemheri'ye giren kimse hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edemezdi, ya bedel öderdi ya da bedel ödetirdi.
Ben asla bedel ödeyen tarafta olmayacaktım, ben daima bedel ödetecektim.
Ödeteceğim bedel benim değil elimden alınan çocukluğum içindi.
Dünyada hatta evrende, içimdeki bu ateşi söndürecek hiçbir şey ,hiçkimse yoktu...
Benim dünyamda zaaflara yer yoktu ve olmayacaktıda, zaaflar ölüm demekti, benim ölümüm demekti.
Buna asla izin vermeyecektim...
Öncelikle herkese merhabalarr.
İlk başlarda olay akışı yavaş gidebilir ama ilerleyen bölümlerde size ufak süprizlerim olacak .
Sabırlı olmalı ve hikayemi okumaya devam etmelisiniz.
Umarım devam eder ve beğenirsiniz.
Hikaye boyunca bol bol yorum ve oylarınızı bekliyorumm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zemheri/Düzenlenecek
Teen FictionZaman... Kimine göre ilaç ,kimine görede acıdan başka bir şey değildi. İnsan zamanla kim olduğunu anlardı, bende anlamıştım ama kim olduğumu değil, neye dönüştürlüdüğümü anlamıştım... (Bazı yerler mantıksız geldiği için düzenlenecektir)
