Zemheri/Düzenlenecek

2. bölüm

Geçmiş zaman

Küçük kız sabahın ilk ışıkları ile uyanmıştı.

Uyanmasının sebebi susaması değildi aksine evde duyduğu seslerdi, korumaların bağırış sesleri ile silah sesleri duyuluyordu.

Yatağından kalkarak kapıya doğru yöneldi.

Kapıyı açarak kendisini odanın dışına attı. Kapıyı açmasının etkisi ile aşağıdan gelen sesler de artmıştı.

Merdivenlere yönelerek aşağı inmeye başladı.

Merdivenleri olabildiğince sessiz adımlar ile iniyordu. Sonuçta aşağı indiğini birisinin anlamasıni istemezdi.

Merdivenlerin bitimindeki salonun kapısından içeriye baktı.İçeride bir kaç koruma ile babasının kardeşi gibi gördüğü adam, Tahsin amcası yerde kanlar içinde yatıyordu.

Küçük kız gördüklerinin etkisi ile ne yapacağını bilemedi,tam ağazını çığlık atmak için açtığında arkadan bir el ağızını kapattı.

Kız ağızını kapatanın kim olduğuna bakmak için arkasına döndü.

Arkasında gördüğü kişi ile ne zaman tuttuğunu bilmediği nefesini serbest bıraktı. Büyükbabasını görmesinin etkisi ile tuttuğu göz yaşları akmaya başladı.
"Büyükbaba T..tahsin a..amca neden kırmızı boyalar içinde yatıyor"

Küçük kız ailesi gereği ölümlere alışkındı , her gün hatta her saat değer verdiği birilerinin gidebileceği küçük yaştan itibaren ona aşılanmıştı.

"Ilgın! Biliyorsun Tahsin amcanın üzerindekiler boya değil kan, daha sana kaç kere anlatmam gerekiyor."

Büyükbabasının sözleri üzerine Ilgının ağlaması yerini iç çekişlere bıraktı.

Biliyordu ki ne kadar ısrar ederse o kadar çok kişinin canı acıyacaktı.

"Ilgın gitmemiz gerekiyor. Hadi güzel kızım beni kırma."

Büyükbabası ne zaman ona 'kızım' diye seslense mutlaka bir şeyler ters gitmiş demekti, bu Ilgın ve büyükbabasının arasında geçen şifreli bir mesajdı.

Ilgın başını sallayarak kabullendi.

"Annem ve kardeşlerim ne olacaklar."

dedi. Büyükbabası bu sözleri üzerine derin bir nefes aldı.

"Onları artık unutsan iyi olacak Ilgın, gittiğin yerde onlar artık yanında olmayacaklar."

Ilgın bu sözler üzerine derin bir nefes alıp yutkundu.

Demek ku buraya kadardı , o zaman ilk defa büyükbabasına karşı çıkmak istedi .
Tam ağızını inkar etmek için aralamıştı ki susmuş olan silah sesleri yeniden duyuldu.

"Ilgın dışarı çık ve arabayı çalıştır. Tıpkı sana ögrettiğim gibi, hatırlıyorsun değil mi?''

Ilgın büyükbabasının sorusuna cevap olarak kafasını sallayarak büyükbabasının ona uzattığı araba anahtarını aldı.

Küçük kız derin bir nefes alarak korumalarının kanı ile yıkanmış eve son kez baktı.

Her ne kadar bilmesede hissediyordu bugün hayatının dönüm noktası olacaktı. Bugünden sonra hiç birşey eskisi gibi olamyacaktı.

Gözleri evi veda etmek ister gibi heryerde gezindi en son ise gözleri öz amcası gibi gördüğü Tahsin amcasının üzerinde durdu.

Tahsin o evde çalısan sayısız korumalardab sadece biriydi ama onu bu kadar ösel yapan şey herkes gibi başvurarak işe alınmamıştı o bizzat keşfedilerek alınmıştı.