Zemheri/Düzenlenecek

7. bölüm

Geçmiş zaman

Yetimhane de sabahları erken kalkılmalıydı.

Bu yıllardır süre gelen bir kuraldı.
Bugün hafta sonuydu yani ziyaret günüydü.

Ilgın bu günlerden nefret ederdi.
Küçükken ona verilen hediyeleri de diğer çocuklara verirdi.

Bugün de öyle yapacaktı.
Her ne kadar onlara oyuncak gelmese de gelenleri verebilirdi.

Ilgın ve Meral on beş yaşındaydılar bu yüzden de lise binasın da kalıyorlardı.
Ilgın bu günlerden ne kadar nefret ediyorsa Meral böyle günler bayılıyordu.

İkisi de birbirine ne kadar zıt olunabilirse o kadar zıttılar.

Zıt kutuplar birbirini çeker derler ya işte bu söz onlar için söylenmişti.
Meral bugün olacakları bilseydi asla Ilgın'ı aşağı gelmesi için zorlamazdı.
Ilgın o gün uyandıklarında herkesin odadan çıkmasını bekledi.

Herkesin çıktığından emin olduktan sonra yatağın altına eğildi.

İşte oradaydı , büyükbabası onu yetimhaneye bıraktığı aydan beri her ay ona neşter gönderiyordu.

İlk başlarda neden gönderdiğini anlamamıştı ama büyüdükçe daha net anlıyordu.

Büyükbabası onu seviyordu , aynı zamanda da ölmesini istiyordu.

Buna istemek denemezdi.
Böyle ölümlerle dolu bir hayata hazır mısın yoksa kendi ölümünü mu görmek istersin?

Ilgın bazı geceler bunu kullanmayı düşünmüştü.

Büyükbabası o neşteri kullanmadıkça ilaçların dozunu arttırmıştı.
Normalde vermediği ilaçları vermeye başlamıştı.

Ama Ilgın kararlıydı kendi canına kıymayacaktı.

Madem kendi canına kıyamazdı o da karar vermişti her neşteri eline aldığı zaman için bir leş.

Leş diyordu çünkü Ilgın kendi soyunu öldürmek istemiyordu.
Türklük duygusu her zaman ağır basıyordu.

Ilgın yatağın altında ki neşter kutusunu aldı.
Son zamanlar da geleceklerini hissediyordu.

On beşine girmişti bu da yarın bugün geleceklerinin işaretiydi.

Neşter kutusunda ki neşterleri alarak ayakkabısına, hırkasının cebine ve bağladığı saçının arasına teker teker yerleştirdi.

Kalanları kutuya geri koyup yatağın altına ittirdi.

Artık hazırdı, odadan çıkmak için kapıya yönelmeye başladı.

"Üff hadi Ilgın."

Meral gelmişti, Ilgın biç istemesede sırf Meral için aşağı iniyordu
.
Ilgın yavaş adımlar ile giderken Meral bir anda hızlandı.

Köşeyi döndü, Ilgın Meralin bu heyecanına göz devirmeden edemedi.
Tam Ilgın da köşeyi dönmüştü ki gördüğü görüntü ile yerinde dondu kaldı.

Bir kaç adam Merali tutmuş onu bekliyorlardı.

"Demek sonunda karşılaştık Ilgın Akdemir."

Biliyordu az bir zamanı olduğunu biliyordu.

Yavaşca sesin geldiği yöne dönmeye başladı.

İşte kaşısındaydı.

Her ne kadar düşmanı gibi görünse de onu korumaya çalışan adam karşısındaydı.

"N...ne istiyorsun."

"Ne istediğimi çok iyi biliyorsun."

Ilgın biliyordu ama Meral bu işte olmamalıydı.