BİR BAŞIMA: Bir Aile Meselesi

21

O gece Atlas ve Barkın yemekten sonra kaçamamış, Hatice Hanım'ın ısrarları üzerine kahveye de kalmışlardı. Aslı ve Hatice Hanım kahveleri hazırlamak için mutfaktaydılar. Harun Bey, Atlas ve Barkın da kapalı balkona çıkmış ve laflıyorlardı. Atlas babasına oldukça soğuktu. Uzun zaman sonra babası ile ilk karşı karşıya gelmeleriydi. O kavgadan sonra telefonda bile görüşmemişlerdi. Barkın nedenini biliyordu. Barkın Atlas'ın en yakın arkadaşı ünvanı ile Atlas'ın hayatında olan bitene oldukça hakimdi.

Harun Bey Atlas'ın bu tavırlarının üzerine sessizleşti. Bir zaman sonra hiç sormaması gereken bir şey sordu. 

"Gece nasıl?"

Atlas gerilen boynunu yavaşça hareket ettirip sinirli bir gülüş takındı.

"Umurunda mı, baba?"

"Tabiki umurumda Atlas!"

"Öyle mi? Hiç belli etmiyorsun." 

Babasının kaşları çatılırken bir şey söylemesine fırsat kalmadan Hatice Hanım ve Aslı ortama giriş yaptılar. 

Kahveler dağıtıldı ve yine havadan sudan bir muhabbet açıldı. Barkın ortamdan kaçmak için fırsat kolluyordu. Atlas'ın da ondan aşağı kalır yanı yoktu. Annesinin dedikodu içerikli konuşmalarını, babasının hiç bir şey olmamış gibi olan tavırlarını ve kız kardeşinin arkadaşına karşı olan yılışık tavırlarına artık katlanabileceğini düşünmüyordu. 

Kısa bir sessizlik oluştu sonra. Kahveler de bitmişti. Barkın 'fırsat bu fırsat' diyerek kalkmak için müsaade isteyecekti ki Aslı'nın sesi ile ortamın havası garipleşti.

"Anne biliyor musun? Atlas'ın kız arkadaşı var." 

Hatice Hanım sorgular gözlerle Atlas'a bakarken Atlas Aslıya çıkıştı.

"Sevgilim olmadığını söyledim sana Aslı."

Aslı Atlasın bu aksi halini umursamadan kahve fincanını fal bakmak için kapatırken konuştu.

"O zaman neden kol kolaydınız? Hem de aynı evde kalıyorsunuz yani. Hangi ev arkadaşları bu kadar yakın olur?"

Hatice Hanım şüpheli sesi ile konuştu.

"Çok mu yakınsınız Atlas?"

Atlas annesinin sert gözlerine bakamadı bir an. Niye birden bu konu açılmıştı? Atlas konuyu uzatmayarak ayaklandı."

"Biz kalkalım artık. Hadi Barkın." 

Barkın bunu bekliyormuş gibi anında ayaklandı ancak Hatice Hanımın meydan okuyan sesi duyuldu bu sefer.

"Bu gece burada kalmanı istiyorum Atlas."

"Anne, abartmasak mı?"

"Neyini abartıyorum Atlas? Oğlum ailesinin evinde kalmak istemiyor mu yani? Neden? O kız için mi?" 

Atlas, annesinin bu Gece kompleksinden nasıl kurtulacağını hiç bilmiyordu. Konu ne zaman Gece olsa annesi savaş haline bürünüyordu.

"Anne. Yapma lütfen."

"Ne yapıyorum ki Atlas?" 

Atlas ve annesi soğuk savaş halinde iken Aslı bu durumu umursamadan Barkın'ın kolunu tuttu.

"Barkın. Sen de kal bu gece. Hem sabah birlikte kahvaltı yaparız."

Barkın kolunu Aslıdan kurtarırken konuştu.