BİR BAŞIMA: Bir Aile Meselesi

32

"Bak sakın panik yapma tamam mı. Tüm sene boyunca çok çalıştın. Emeklerinin karşılığını alacaksın. Buna güveniyorum."

Aslı göz devirdi önce.

"Sınava girmemene rağmen sen benden daha çok panik oldun Gece. Ben rahatım gayet."

Ardından usulca kulağıma yaklaştı ve fısıldadı.

"Ayrıca emek konusuna gelecek olursak... Tiyatro kursuna dershaneden daha çok gittim diyeyim, sen anla."

Çenemi kapattım. Aslı ile bir süre birbirimize baktık. Güldüm istemsizce. Aslı aynı Aslıydı işte. Her zaman rahat. Kafasındaki plana sadık. Kendi bildiğini okuyan.

Atlas bir ara Aslı'nın oyunculuk hayali olduğundan ve bu yolda yalnızca kendi bildiği yoldan ilerlemek istediğinden bahsetmişti. Üniversite sınavına da sırf anne ve babası istediği için giriyordu.

Atlas, ben, Barkın ve Aslı şu anda sınav saatinin gelmesini bekliyorduk bahçede.

Aslı'ya destek olmak maksatlıydı bizim gelişimiz. Ancak Aslı bizim gelme kararımız üzerine şu cümlelerini kurmuştu.

"Siz gelince bir şey değişmeyecek ki. Sanki sınava birlikte gireceğiz. Ben tek giderim."

Ama biz yine de Aslı ile gelmiştik. Çünkü neden onu yalnız gönderelim ki?

Sınava gireceği okulun bahçesinde oturmuş, sınav saatinin gelmesini beklerken sohbet ediyor ve sözde Aslı'yı rahatlatmaya çalışıyorduk. Ama az önce Aslı'nın da dediği gibi o zaten rahattı.

Sınav saati oldukça yaklaşmıştı.

"İstersen yavaş yavaş git artık sınıfına. Az bir vakit kaldı."

Aslı gözleriyle sağı solu taradı. Birini arıyor gibiydi.

İstemsizce ben de sağıma soluma bakındım. Tanıdık bir yüz görememiştim.

"Kime bakınıyorsun sen?"

Bu sözüm üzerine Atlas ve Barkın da sağına soluna bakındı.

Hepimiz şu anda kimi aradığınızı bilmeden oraya buraya bakıyorduk.

"Off geleceğini söylemişti!"

Aslı'nın yakınmasına kaşlarımı çattım.

"Kim?"

Sorunun cevabını Aslı'dan duymayı planlarken Barkın'dan duymak ise biraz tuhaf olmuştu.

"Emre."

Barkın tek bir noktaya kilitlenmişti. Aslı ve ben de onun baktığı yöne baktık.

Gelen gerçekten Emreydi. Ama ne âlakaydı ki?

Aslı hemen yerinden ayaklanıp Emre'yi karşılamak için hareketlenirken arkasından bakakaldık.

Atlas ise şaşkınlığını içinde yaşayamamış olmalıydı.

"Lan! Aslı niye bu herifi çağırmış ki? Neden yani? Ne maksatla? Hangi amaçla? Ne uğruna?"

Barkın Atlas'ın tepkisine güldü.

"Susarsan anlayacağız kardeşim. "

Üçümüz yan yana dizilmiş Aslı ve Emre ikilisini dikizliyorduk.

Aslı'nın gidip Emre'ye sarılması. Emre ve Aslı'nın yüzünden hiç eksilmeyen gülümsemeleri. Konuşmalarını duyamasak da Emre'nin destek olurcasına tuttuğu Aslı'nın eli. Ve daha neler neler.

Atlas yine sinirle konuştu.

"Gavat mıyım lan ben?! Ne yapıyor oğlum bunlar? "

Yerinden ayaklanmaya meyledince kolundan tutup oturttum yerine.