'Karanlık'

*1.Bölüm*

Dün gece gördüğüm kabusun ardından bu gece uyuyamıyorum. Yorganı kafama kadar çektim. Korkudan ölüyordum. Yastığımın altındaki telefonum titredi.

Gönderen : 05*********

Cama çık.

Normalde bilmedigim numaralara cevap vermem ama bu sefer verdim.

Gönderilen : 05*********

Kimsin ve neden cama çıkayım ?

Anında cevap geldi.

Gönderen : 05*********

Soru sorma cama çık.

[Bu her kimse egosu tavan yapmış.]
Cevap yazmadan yatağımdan çıktım. Birde ne göreyim ?! Okulun en yakışıklı çocuğu Ege güllerden yaptığı kalbin ortasına oturmuştu. 'Dışarıya gel.' işareti yaptı. Bende hemen aşağıya indim.

"Burda ne işin var Ege"

"Ezgi, seni ilk gördüğüm andan itibaren yani lise 1'deki kavgamızdan beri seviyorum. Ama bir türlü söyleyemedim. Seni korumam, kollamam da bu yüzden. Sadece benim prensesim olur musun ?"

"Olamam Ege ! Senin bana yaptıklarını unutmadım. Beni okulun ortasında rezil ettiğini unutmadım. Tabii sen buna kavga diyorsun ama..! Git burdan Ege seni sevmiyorum, sevmeyeceğim de."

Söyleyeceklerimi söyledikten sonra eve çıktım.
Ne cüretle gelirdi buraya. Beni tüm okulun önünde rezil etti. Şimdide gelmiş 'prensesim olur musun?' diyor. Hah. Nah sana prenses.