Ölü ozanlar, şiir yazarlar ✓

ilk temas, 7

Bahar havası.

Esen hafif rüzgar, arabaların sesi ve insanların konuşmaları hakimdi ortamda. Seokjin, polis arabasına yaslanmış koca binanın önünde öylece gelip geçen insanları inceliyordu. Mesleği gereği, bu hayatının her alanında belli ettiği bir özelliğiydi.

Derin bir nefes aldığında gözü binanın kapısına değdi. Genç adamın bukleli saçları esen hafif rüzgarda dağılmıştı. Suratı gerçekten de, minikti. Bir süre onun kendisine şaşkın bakışlarında eğlense de, yine akibetsiz söylemlere yer vermemek için yüzündeki eğlenceli tavrı yok etti.

"Bir an mesain asla bitmeyecek sandım." Taehyung onun sesini duyduğunda derin bir nefes aldı. Gerçekten geleceğini asla düşünmemişti. Yavaş adımlarla kendisini bekleyen adama yaklaştı. Adımları biraz çekingendi ona karşı. Ayakkabıları, Seokjin'in ayakkabılarına çarptığında artık durması gerektiğini biliyordu.

"Gelmezsin sanıyordum." Seokjin kollarını göğsünde birleştirdi. Üzerindeki siyah gömleğiyle, şu an bu hareketinin bedenini nasıl gözler önüne serdiğinden, haberdardı. Kesinlikle haberdardı... "Gelmek için bu kadar istekliyken mi?" Taehyung onun dediği şeyle şok olsa bile istifini bozmadan, alayla güldü.

Sanırım heyecanlanmıştı.

"Gerçekten zevk alıyorsun bu durumdan." Seokjin nefesini yavaşça verirken genç adamı süzdü. "Başka nelerden zevk almak istediğimi duymak ister misin minik surat?" Taehyung yanaklarına toplanan kanla suratına boş boş bakarken, istemsizce elindeki dosya çantasını sıkıyordu. Seokjin en çok onun bu halleriyle eğleniyordu.

"Mesela denizi izlemekten zevk alırım. Güneşin batmasına az kaldı. Gidip izlememiz lazım." Yavaşça arabaya geçerken, Taehyung kafasını sağa sola sallayarak kendisine ve anlamsız düşüncelerine son vermişti. Elbette çok zordu ama bunu yapması gerekiyordu.

Yol boyunca onun gergin olduğunu fark eden Seokjin, ona biraz işinden ve korkunç olaylardan bahsetmişti. Tabii hayatı oldukça sıradan olan Taehyung'un ilgi alanına girmişti anlattıkları. Tüm odağıyla Seokjin'i izliyor ve dinliyordu. Bu da Başkomiserin hoşuna gitmiş, aklında kalan tüm suçluları büyük bir hevesle anlatıyordu.

"İşte sonra tam olayın ortasında bir kahraman belirdi." Sahile doğru arabayı yanaştırıp, manzaraya geldiklerinde arabayı durdurdu. "Ama bir gör dünya yakışıklısı, görsen aşık olursun." Taehyung gözlerini kocaman açıp, o adamın kim olduğunu merak etmişti.

"Kim?" Sesindeki heyecan Seokjin'in hoşuna gitmişti. İşaret parmağıyla kendisini gösterip, gülümsedi. "Tabii ki ben, kahraman benim." Taehyung duyduklarıyla gülmeye başladı. Cidden oldukça eğlenceli bir adamdı. Seokjin onun bir süre gülüşünü izledi.

"Minik suratındaki en büyük şey, gülümsemen."

Taehyung yavaş yavaş yüzündeki gülümsemeyi durdurduğunda, göğsünün ortasında hava biriktiğini hissetmişti. Nefesi asla yetmiyordu ve ciğerlerine ulaşmıyordu. Seokjin elini yavaşça onun çenesine götürdü. Kilit gibi kapanan dudaklarını aralaması için, uyaran bir güçle hafifçe çenesini sıktı.

Bu hareket Taehyung'un yavaşça dudaklarını aralamasına neden oldu. Yavaşça aldığı nefes ciğerlerine vardığında dudakları arasından ateş gibi nefesi döküldü. Seokjin parmak ucuna değen esintiyle yutkunup, ellerini çekmişti. Bu adam güzeldi. İlgisini oldukça çeken bir güzellikteydi.

İkisi de bedenindeki hafif temaslarla heyecanlansa da, bunu asla belli etmemişlerdi. Yani en azından Seokjin oldukça açık, hızlı ve hararetli yaklaşıyordu. Taehyung ise garipsiyordu onun bu tavırlarını. Daha tanışalı üç hafta olmuşken, nadir birbirlerini görmüşken, bu oldukça garipti.

Daha doğrusu nadir görmek demek haksızlık olurdu. Seokjin, fazlasıyla iş yerini ziyaret edip ona ilgisini belli ediyordu. "Güneş batıyor, izleyelim." Taehyung ortamdaki huzursuz sessizlikten usanmıştı. Bu yüzden buraya neden geldiklerini hatırlatmak istemişti. Elbette diğer sebebi, kalbinin sesini bastırmaktı.

Taehyung batan güneşi izliyordu.

Seokjin, Taehyung'u izlemeyi tercih etmişti.

İkisi içinde o akşam, eşsiz bir manzara söz konusuydu.

Acı olan gerçek ise, oldukça yanıltıcı bir manzara olmasıydı...