27.Bölüm

1.2K 105 15
                                    

Hepinize merhaba sevgili okuyucularım 🫶🏻

Uzun zaman oldu farkındayım.

Ama tatil girmesine rağmen müsait olamıyorum.

Bölümlerde gecikme olduğu için hepinizden özür dilerim.

Bölüm sonunda söylemek istediğim bir kaç şey var okursanız sevinirim.

Neyse uzatmadan yeni bölüme geçelim hep birlikte oy vermeyi unutmayın.

...

Çağrı Candemir'den

Kızım bana baba demişti ama ben sevinemiyordum.

Ve bunların hepsi benim babamın yüzündendi.

En çokta bu koyuyordu bana.

"Babacığım benim,güzel kızım benim."eli ayağı titriyordu.

"Baba ne olur evimize gidelim."hem ağlıyor hem konuşuyordu.

"Tamam guzelim ağlama.Ben burdayım gideceğiz evimize."

Ecem Candemir'den

Eve gidiyordum.

Bunu söylemek bile benim içimi o kadar mutlu ediyordu ki,oturup şuraya ağlayabilirdim.

Hayatım eskisi gibi olur muydu?Bilmiyordum bu konuda kesinlikle emin değildim.

Çok şey yaşamıştım.Özellikle benim yaşımda olan bir kıza göre.Gerçi hiç bir kız böyle iğrenç şeyler yaşamayı hak etmiyordu ki.

17 yaşıma mutlu girmiştim ama iğrenç bir sende geçmişti.

Ve bir ay sonra 18 oluyordum.

Tek istediğim 18 yaşımın benim için güzel geçmesiydi.

İlk karakola gidecektik.Yani babam öyle söylemişti bana.İfademin alınması gerektiğini,mahkemeye az bir zaman kaldığını söylemişti.

Mahkemede şahitlik bende yapacaktım ve ne olursa olsun o adam hapse girecekti.

Peki ya ben ne olacaktım?

İlk kazığı annem sandığım kişiden yemiştim.

Hâlâ neden bana bu şekilde davrandığını çözememiştim gerçi.

Gerçekten bu kadın niye böyle yapmıştı ki?Yıllardır birkikte olduğu kızına neden böyle davranmıştı?Gözünde bir gram bile değerim yok muydu gerçekten?

Ben bu sorunun cevabını almadan rahat etmeyecektir.Ne olursa olsun bu işin peşine düşecek ve cevabımı alacaktım.

Sonra ne olmuştu peki?Dede olan şahıs zaten bozuk olan psikolojimi daha çok bozmuştu.Ama ben Ecem'dim.

Ne olursa benim suçum olmayan şeyler yüzünden hayatımı mahvedemezdim.

Ben bir kere genç oluyordum bu hayatta.

Toplasan bir kuştan bile daha az beyni olan kişiler için hayatımı ve gençliğimi mahvedemezdim!

Ama olaylar aklıma geldikçe kendimi berbat hissediyordum.

Belli etmemeye çalışıyordum ama iğrenç bir durumdaydım.

Aklıma geldikçe ağlamak istiyordum.

Sadece eve gidip sıcak suyun altında saatlerce oturmak istiyordum.

Elbette ki psikolojik sorunlarım olacaktı.Bunu kesinlikle hissediyordum.Ama zaman herşeyi geçirirdi değil mi?

HATALI HAYATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin