Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aslan Kızlar" Serisinin ikinci kitabı.
Aslan Kızlar'ın dördüncü büyük kaptanı Rukiye Karaoğlu...
------------
"Kameraya bir şeyler söyle. Tarihi bir an çünkü." dedi Gönül hoca. Kameraya baktım gururla.
"Bugün Handan hocam bana kim olduğumuzu anlattı. Ben büyük kaptanmışım. Aslan Kızlar'ın büyük kaptanıymışım. Bunlar da simgelerimizmiş. Gururluyum beni bunlara layık gördükleri için. Hepsi iyi ki var." dedim.
"Gelecekteki kaptana da bir şeyler deyin." dedi kameranın arkasındaki Yusuf hoca.
"Ben Handan Kara. Yaşayan en eski üyelerdenim. Ve sen... Eminim ki şimdilerde bu dünyada değilsin. Ama şimdiden çok özelsin. Hocan Rukiye bugün bu simgeleri devraldı. Biliyorum ki şimdi de sende bunlar. Mirasımıza sahip çık. Geleneğimizi yaşat. Düşmanlarımızı alt et."
"Sen de söyle bir şeyler Melike."
"Ben Melike Polatlı. Senin kaptan hocanın kaptan hocasıyım. Nasıl bir göreve layık olduğunu unutma. Unuttturma. Adın nedir bilmiyorum ama... Adının yanındaki kaptan unvanına sahip çık. Ömrümüz yettiğince senin yoluna ışık tutacağız."
"Rukiye?" dedi Yusuf hoca bu sefer. Yutkundum.
"Ben Rukiye Karaoğlu. Senin... Kaptan hocan olduğumu bugün öğrendim. Ama yıllardır sanki yüreğimdeydi. Senin de yüreğin olsun. Düşmanlarımız varmış. Umarım sana fırsat kalmadan ben yenip yok ederim onları. Ama bunu yapamazsam ve sen onlarla uğraşıyorsan yılma. Güçlü dur ve kendi kardeşlerine, sembollerine ve geleneğine sahip çık." dedim. Kelimeler kendiliğinden dökülmüştü sanki.
------------
"Boşuna arama... Ben hep bir adım uzağındayım."
"Gölge gibi mi?"
"GÖLGEN GİBİ."
"Gölgemi göremiyorum."
"Göreceksin. Sabret."
"Gölgemi özledim."
"Gölgen seni..."
"Beni ne?"
------------------
NOT::Bu kitapta geçenlerin gerçek kişilerle, kurumlarla ve olaylarla ilgisi yoktur...
