Mysterious University (ON GOING)

Chapter 15

Chapter Fifteen - [Achlys Decision]

[Seijie's POV]

"kiyo! no!!! KIYO!"

Nagising ako dahil sa isang bangungot na bumulabog saakin, bangungot na nangyari years ago... pagkamatay ng pinakamamahal kong kasintahang si kiyo.

'i still don't get it... i saw him dead, and i already moved on... but now? showing up like nothing happened kills me!'

"Sei? 'you awake now? Papasok nako" sambit ni verna at binuksan ang pinto ng kwarto ko.

Bahagya lamang akong tumingin sa papasok nitong bulto na ngayon ay umupo sa tabi ko.

"Ok ka lng? Parang hindi ok gising mo sei?" Sambit ni verna sabay hawak sa aking kamay.

Mapakla akong natawa at tinitigan sya sa mata "It's killing me verna... Seeing him alive after all those miserable years of mine? Haha fck him."

"Hindi mo sya masisisi sei... He's afraid and that's also for you... Hindi ka magiging ganto if alam mong buhay sya all this time diba?" Sambit nito "intindihin mo nalang??"

Kaagad akong umalis sa pag kakaupo ko sa aking kama at kaagad na dumiretsyo sya banyo para maghanda

"Sei, i know na sobra yung nararamdaman mo right now but please?? Isantabi n'yo yon. We need to help achi and madisistract s'yq if you stay like that." Sambit nito "Mauuna nako let's meet sa hide."

Pagsara na lamang ng pinto ang narinig ko at kaagad na binalot ng katahimikan ang buong kwarto.

Tumulo ang isang butil ng luha saakin ng maalala lahat ng nangyari years ago, hindi ko iyon makakalimutan, 'kiyo...'

[Achlys's POV]

"What do you mean?" Tanong ko sa mga ikinuwento saakin ni Prienz

"those hoods na nabubuhay ngayon, binuo yon to protect and kill people. Kasama na yung samahan na binuo namin ni Lauren to escape... But bago pa kami makalabas tinambangan kami, in short may nanlaglag sa samahan." Paliwanag niti at mapait na tumawa. "Kahit sino pwedeng gumawa ng sarili nilang hood, yung iba legal yung iba ilegal."

"Are you saying that i can make my own?" Sambit ko at nagtatanong na tumingin sa kanya.

Tumango na lamang ito at tinalikuran ako.

"I want one" biglaang sambit ko.

Isang minuto ang lumipas bago ako harapin ni Prienz na may kakaibang ngiti. Hindi ko mabatid kung ano ang pumasok sa utak ko at sinabi ko ang bagay na iyon, kusa na lamang itong lumabas sa aking bibig na kahit natatakot at kinakabahan ay sinabi ko iyon ng direkta.

"You're scared." Seryosong Sambit nito saakin at humakbang ng palapit saakin ng dahan dahan.

Napaatras ako ng mapansin na papalapit na siya saakin, kasabay nito ang mabilis na kabog ng aking dibdib na tila ba ay hinahabol ako.