~හීන~[ONGOING]

05 වන කොටස

" අනේ අයියේ...අනේ මූට නැගිටින්න කියහංකෝ අයියේ...... අනේ ඇයි බං උඹ මටම මෙහෙම කරන්නේ........."

" හරි හරි නවෝද්... දැන් පොඩ්ඩක් සන්සුන් වෙන්නකෝ......ඇරත් දැන් රෙහාන්ට අනතුරක් නෑ කියලා ඩොක්ටර්ස්ලා වුනත් කිව්වනේ දරුවෝ....."

" අනේ ඒ වුනාට උඹලට තේරෙන්නේ නෑ අයියේ.....මට ඉන්නේ මූ විතරනේ.....අනේ රෙහාන් ඇස් දෙක ඇරපංකෝ වස්තුවේ....මං උඹට පොරොන්දු දුන්නා වගේ ඇයි උඹට බැරිවුනේ මට දීපු පොරොන්දුව රකින්න අහ්..අනේ ඇයි බං ඇයි....."

" මහිම..... නවෝද්ව පොඩ්ඩක් එලියට එක්කන් පලයං... එයා කලබලයි........."

" නෑ නෑ මං කොහෙවත් යන්නෙ නෑ....... උඹ පැත්තකට වෙලා හිටපං මහිම.... මං ඉන්නේ මගේ යාලුවා ගාව.......උඹලට තේරෙන්නේ නෑ අහකට පලයං අයියේ........."

" අනේ පොඩ්ඩො... මේ අහපංකෝ නවෝද්........උඹේ රෙහාන්ට අනතුරක් නෑ දරුවෝ... අනේ සහස් බලපංකෝ බං......"

" මල්ලි මෙතන කලබල නොකර පොඩ්ඩක් සන්සුන් වෙයං බං ....... අනිත් එක අපි හැමෝම දැන් රෙහාන් ගාව ඉන්නවනේ.........."

කාමරේ ඇතුල එකම කාල ගෝට්ටියක්.....ඔව් නවෝද් කෑ ගහනවා.....අඬනවා....ඒ අස්සේ මට මහිම නවෝද් ව සන්සුන් කරන්න දගලන විදියත් මැවි මැවී පේනවා වගේ..... සහසුත් ඇවිත් .......... ඇස් දෙක වැහිලා තිබුණට ඒ ඇහිච්ච කටහඬවල් වලින් මට ඇවිත් ඉන්නේ කවුද කියලා අඳුරගන්න මහ වෙලාවක් ගියේ නෑ....... ඔලුවට දැනෙන බර ගතිය.....ඊටත් හපං මේ නහය කඩාගෙන යන බෙහෙත් ගඳ..... එතකොට මං මේ ඉන්නේ ඉස්පිරිතාලේද...ඒත් කවුද මාව ඉස්පිරිතාලෙට අරගෙන ආවේ.... දෙයියනේ මට නිදහසේ මැරෙන්නවත් අයිතියක් නැද්ද මගේ අම්මේ.... මං ඇස් ඇරියා...ඇහි පිහාටු ඇරගන්න බැරි තරමටම බර වෙලා තිබුනා වුනත් මං හරි අමාරුවෙන් මගේ ඇස් දෙක ඇරගන්න උත්සාහ කරා...........

" රෙහාන්.... රෙහාන්.... අනේ උඹට මාව ඇහෙනවද රෙහාන්.....අනේ අයියේ.........."

" රෙහාන්...... මාව ඇහෙනවද මැණික......"

" මල්ලි... උඹට අපිව ඇහෙනවද කොල්ලො......."

ඇස් දෙක ඇරගත්තා වුනත් මට කතා කරගන්න හයියක් තිබුනේ නෑ..... සහස් ඉන්නවා...... ඒ විතරක්ද ඒ ඇස් හරි කලබලයි... එයා මට කතා කරේ මැණික කියලද....... ආව්.... මගේ ඔලුව පුපුරන්න තරම් රිදෙනවා අයියෙ....