CANŞİKAR ( Mahalle kurgusu)

7•Bölüm. AHU

Sabahın erken saatlerinde – en azından annem odama dalıp beni uyandırmaya kalktığı sırada, sabahın oldukça erken bir saati olmalıydı ki hala deli gibi uyumak isterken kulağımdan çalınan tehditler, bana aile evinin o kadar da güzel olmadığını kanıtlar nitelikteydi. Ben KYK yurduma dönmek istiyorum ya.

“Leyla, yemin ederim hayatımdan illallah ettirdin, kızım. Senin bu nazını Mecnun’a göstermek yerine sadece bana mı gösteriyorsun, kız Leyla. Kalk kızım. İşimiz gücümüz var, daha temizlik yapacağız, sen hala uyuyorsun... Leyla!” Annem Leyla bestesini daha da güzelleştirdikçe, benim daha çok uyuyasım geliyordu. Gözlerimi bile açmadan bağırdım, en azından bağırmaya çalıştım.

“Uykum var anne!”

Perdeyi çektiği için bir anda odanın içine dolan güneş ışığıyla başımı yorganın altına sakladığım sırada yorgan hızla üzerimden çekildi.

“Kızım bütün gece uyudun zaten.”

Bir gözümü açıp ona baktığım sırada yatağın başında, elleri belinde ve başında yazmasıyla onu gördüğümde sızlandım.  Kesinlikle bütün gün canımı okuyacak duruşu vardı şu anda.

“Ne yapsaydım anne?” dedim büyük bir sinirle. “Vampire dönüşüp ava mı çıkayım gece gece! Tâbi ki uyuyacağım.”

“Yeter işte uyuduğun, kalk artık!”

“Neden?” dedim bezgin bir sesle doğruluğum sırada. “Ya neden neden? Neden bu çileyi her gün çekiyorum ben? Allah’ım, yardım et.”

“Misafir gelecek,” dedi daha mülayim bir sesle. Çünkü bütün gün beni çalıştıracağı için yumuşak davranınca kıymayacağımı biliyordu. Anneler kapatılsın. Ya da hayır, misafir gelişler kapatılsın.

Tekrar kendimi yatağa bıraktım yorgun bir şekilde. “Beni istemeye mi?” dedim esnerken.

“Nerdeee o günler? Ama hayır Merve ve ailesi gelecek.”

“O zaman...” dedim sadece kafamı kaldırıp ona bakarak. Hala ayılamamıştım ama uğraştığım şeylere bak. “Beni ilgilendiren kısım?”

“Ha yani seni istemeye gelirlerse, sen tamamsın. Ben bunu bir halledeyim.”

“Yok,” dedim alayla. “Ben olmasam onları kim kovacak diye? Sen ayıp olmasın, kırılmasınlar, laf söz olmasın diye beni isteyince verirsin de. Kendimi garanti almam gerekiyor.”

“Leyla,” dedi sinirle. Tabi gerçekleri söyleyince koyuyor hanımefendiye. “Hemen kalkıyorsun, üzerini değiştiriyor ve kahvaltı edip işe koyuluyorsun. Hemen!” ardından beklemeden odadan çıktı.

O saatten sonra kendi evimde haftada bir gelen temizlik işçisi gibi nefes alamadan işlere koşturmuştum. Sanki evde her gün temizlik olmuyormuş gibi evi baştan aşağı temizledik, yemek yaptık, şükür ki babam tatlıyı ben getireceğim dediği için annemin baklava açmasını zor engel oldum. Çekeceğim çille varmış.

Banyo yapmak ve hazırlanmak için yukarı çıktığım zaman, güneş nerdeyse batmıştı. Kendimi sıcak suyun altına attığım zaman orda, banyonun tam ortasında oturup uyumak istedim ama annem aşağıdan misafir geldi diye bağırmasaydı. Bu kadın benden nefret ediyor sanırım. Hayır, kesinlikle nefret ediyor.