Sadece Beni Sev

Bitişler, Başlangıçlar ve Yürünecek Yollar

Herkese merhaba;

Yeni bölüm düşündüğümden erken hazır oldu. 67 sayfa. Güle güle okuyun diyeceğim ama çok gülünecek olaylar yok :)

Yine de iyi okumalar bir de yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. 

Teşekkürler

 Mirsad odanın kapısını kapattığında gördü Doğa'yı. Ne konuştuklarını bilir gibi bir bakış vardı gözünde. Bir baş selamı verip uzaklaşmak istedi Mirsad ama Doğa durdu onu.

"Biraz konuşalım mı?"

Mirsad kızın gözlerinin içine baktı.

"Duru'yu yalnız bırakmasaydın."

Doğa kapıya baktı yüzünde minicik bir gülümseme dolaştı.

"Biraz yalnız kalabilir. Hem zaten özel hemşiresi bile var hiçbir şey olmaz merak etme."

Mirsad eliyle koltukları gösterdi.

"Gel biz seninle bahçeye çıkalım. Ben de bir hava almış olayım."

Mirsad başını salladı. İkisi yan yana asansöre geçtiler. Yan yana ama sanki bir birlerinden kilometrelerce uzakta gibi görünüyorlardı. Hiç konuşmadan danışmayı geçip hastanenin bahçesinde sessiz bir köşe buldular. Serin bir gece havası etraflarını sarmıştı. Doğa, Dimitri'nin ısrarıyla üzerine aldığı polara sıkıca sarıldı.

"Duru çok kızgın Mirsad. Herkese ve her şeye çok kızgın. Kendisine kızgın. Bu kızgınlığını çıkartacak bir yer arıyor. Bir hedef arıyor. Savaş'ı seçti. Senden de bir şey istedi biliyorum."

Mirsad uzaktaki ağaçlara doğru baktı. Başını çevirmek istemedi.

"Duru saçmalıyor. Senden istediği şeyi yapmak zorunda değilsin. Benim için, Dimitri için bunu yapmaman bir sorun değil. İşinle ilgili değil. Bizim senden asla böyle bir beklentimiz olmadı."

Mirsad yutkundu.

"Duru şu anda gerçekten ne yaptığının farkında bile değil. Canı yanıyor, can yakmak istiyor. Bunu da yapabileceği her şekilde yapıyor. Çevresindeki diğer insanlar acı çekmediği için onlara kızıyor. Özellikle Savaş acı çeksin diye elinden geleni ardına koymayacak ama sen ona hayır diyebilirsin."

Mirsad derin bir nefes aldı. Soğuk hava ciğerlerine doldu.

"Sen hayır demedin ama benim hayır dememi istiyorsun?"

Doğa ilerideki bankı gösterdi ikisi birlikte o banka oturdular.

"Duru benim kardeşim. Onu çok sevdiğimi biliyor, Savaş söz konusu olduğunda onu seçeceğimi biliyor ve benden istediği sadece Savaş'ın... Savaş hep çok beğenilen bir adamdı Mirsad. Her zaman, her yerde, herkes onu çok severdi. Kusursuz bir imaj çizerdi. Ama aslında onunda herkes gibi defoları, zaafları, zayıf tarafları var. Bütün çocukluğu boyunca öfke sorunları yaşadı. Bana özellikle zarar verdiği sonra gelip özür dilediği kaç sefer vardır inan ki sayısını bile hatırlamam. Şimdi geçmişe bakınca anlıyorum ki Savaş kendisine kral olduğu, her şeye hükmettiği bir dünya kurmuş. Bunu da benim ve Duru'nun üzerinden yapmış. Bizim üzerimizde gücünü test etmiş. Bizim ona karşı olan, sevgimiz, toleransımız işini kolaylaştırmış. Çocukluk arkadaşım örtüsü önce benim sonra Duru'nun gözünü kör etmiş. Ben onun gerçek yüzünün çok çirkin olduğunu 5 ay önce görebildim. Duru ise... Duru ise görmek istemediği her şeyle bu gece yüzleşti. Bunda benim de suçum var. Bilmiyorum Mirsad... Gözlerinde çok kızgın, kırgın bir şeyler var. Haklı değil. Her şeyde yüzde yüz haklı değil ama ben ona tam bu anda senin de haksız olduğun yerler var diyemiyorum. Benden istediği şey artık değeri bitmiş bir arkadaşlıkla ilgili sırları ifşa etmem. Doğru yer ve doğru zamanda."