hassas olanların bu bölümü geçmesini öneriyorum
_________
Alnını yere vurmaya başladı.
"Susmuyolar Jaeyun. Korkuyorum."
Yaptıklarından sonra işte şimdi korkudan kilitlenmiştim.
Alnını aniden kaldırıp yüzüme baktığında alnının kanlar içinde kaldığını görebiliyodum.
"İşe yaramadı." dedi gülerek.
"H-heeseu-"
"Sevgilim, korkma."
Ellerim titriyordu.
"Sana o gün verdiğim söz gibi, ben sana zarar veremem ki."
Cevap veremedim. İyice duvara sindim ve korkulu gözlerle bakmaya devam ettim.
Kollarını sıyırdı. Her gün sardığımız yaralarını açtı. Sonra bana baktı.
Saçları dağınık, alnı hâlâ kan içindeydi.
"Bak bunlar sana bir şey yapamayacağımın kanıtı. Korkutuyorum çünkü seni. Kendimden fazla sevdiğim o insanı korkutuyorum. İstersen burdaki tüm yaraları tekrar açabilirim."
Elini yukarı kaldırdı ve parmaklarını işaret etti.
"Tüm yaralarımı bu parmaklarla tekrar açabilirim. O zaman beni affeder misin?"
Yüzüme dikkatlice bakıyodu. Konuşmadığımı görünce devam etti.
"Etmez misin?"
Gözlerinden yaş gelmeye başladı.
"Neden ama? Seni kendime geri çekebilmem için canımı yakmam gerekmiyor muydu? Ben mi yanlış anladım?"
Kafasını eğdi. Bir elini kafasına koydu.
"Yemin ederim deniyorum. Hayatımın üzerine yemin ederim deniyorum. Daha iyi olmayı hayatımın üzerine yemin ederim ki deniyorum. Sana layık olmayı yemin ederim deniyorum. Lütfen yardım et bana. Lütfen yardım et sevgiline. Lütfen sev beni birazcık."
Kafasını tekrar kaldırdı ve burnunu çekip ayağa kalktı.
Gözlerini silerek yanıma geldi. Kaçabiliceğim bir yer yoktu.
Eğildi ve bana sarıldı. Burnunu boynuma gömdü ve ordan nefes almaya başladı. Saçlarımı seviyordu.
"Her şeyi batırıyorsun Jaeyun. Ben iyileşmeye çalıştıkça beni kötü duruma sokuyorsun."
Korkudan ne yapacağımı bilmiyodum.
"Merak etme ama. İyileşmeyeceğim artık. İyileşmeme gerek kalmayacak çünkü bugün ya benim ya da senin ölün çıkacak bu evden."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Everywhere 2 | Heejake
Fiksi Penggemar*Angst* "Bizi kaderimizden ayrı tutma sevgilim."
