Sırayla okurlarım geliyor; bana soru soranı, kitabı nasıl sevdiğini anlatanı, sohbetten kitabı konuşmayı, heyecandan konuşmayı ve heyecandan sarılmayı bile unutanları...
Sonra, bir şey oldu. Biri geldi. Hiç beklemediğim anda, hiç beklemediğim şekild...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümü sabah namazından sonra şu şekil uykuyla yazıyorum, biliyorum mükemmelim💅✨
Yazım yanlışım olduysa kusura bakmayınn🤍
Düzenlendi
---
Karşımda askeri üniformalı, elinde iki kitaptan oluşan askeri kurgum ile bir adam duruyordu. Baştan aşağı üniformalıydı, burnuna kadar ise yüzü kapalıydı. Sadece gözleri ve saçları belli ediyordu kendini.
Şimdi bu bizim kalbe mi indirmeye çalışıyor? Yoksa niye imzaya üniforma ile geldi ki?
Elindeki kitapları alıp masaya koydum ve saniyelik bir yan bakış attıktan sonra kitapta imzalayacağım sayfayı açtım.
İnşAllah yan bakışımı Side eyes bakışı olarak algılamamıştır, Amin.
Tabii yıllardır asker aşığı olduğunu bildikleri yazarın tam karşısında asker olması okurlarımı heyecanlandırmıştı, çığlıklar ve seslenişler etrafı sarıyordu.
Ama ben bu seslerin arasında kendimi adeta bir deve kuşu gibi yere gömmek istiyordum. Aksi halde adama bakacak olan yüzüm kırmızıdan belli olmayacaktı.
"Abla, çok yakıştınız!"
"Abla!"
"Abla, efsane oldunuz yan yana bir fotoğraf çekilin!"
"Abla buraya bir bakar mısın!?"
Abla, abla ne abla!? Adamın karşısında utançtan gebermek üzereyim resmen.
Allah'ım umarım duymuyordur...
Adam sağır değilse duyuyordur, ki sağır olsa bile bu çığlıkları duyabileceğine inancım tamdı. Öyle bir bağırıyorlardı ki...
---
"İşte bende tam bunu diyordum." Elimde çikolata, açık televizyonda oynayan filme bakarak söyleniyordum.
Katil tahmin ettiğim kişi çıkmıştı, çok zekiydim.(Katilin kim olduğu hakkında spoiler yedim.)
"Ben demiştim sana, bak o çıktı." Diyerek bilmem kaçıncı kez ayçayı darladığımda bıkkınca bir nefes verip elindeki cips dolu kaseyi sehpaya bıraktı ve ayaklandı. "Nereye?" Sorumu görmezden gelip salondan çıktığında onu umursamayarak filmi kapattım ve telefonumu elime aldım.
Siz şimdi dün ne olduğunu düşünüyorsunuzdur.
Telefonu elime aldığımda kısaca bildirimlere göz gezdirip bazı mesajlara cevap verip etiketlendiğim gönderi ve hikayelere baktım.
Dün imzama gelen asker sayesinde herkes resmen bizi konuşuyordu. Konuşacak başka konu kalmamış, Miray'ın imzasına asker geldi! Diye feryat ediyorlar ve adamla beni shipliyorlardı.
