Ben imkansız aşklar için yaratılmışım. Hangi meydan, hangi sokak, kavuşturur bizi? Hangi yalan, hangi yasak, karşılar bizi...
Bazı aşklar vardır, kavuşmak zordur. Nilüfer daha 18 ve Alparslan'da daha 20 yaşındayken bu gerçeği yaşamışlardı. Babaları...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çaresizlik nedir? Ne zaman insan kendini çaresizlik içerisinde hisseder? Bedenini, düşüncelerini, ruhunu ele geçiren bu duygu, insan ne zaman düşer? Kimse bu cevapları yaşamadan veremez.
Kimisi bu çaresizliğe aşkla düşer, kimisi göz yaşını silecek bir el, kendisine mendil uzatacak birisi olmadığında düşer. Bazıları annedir, bazıları ise babadır. Çaresizlik düşüncesi kaplar bütün bedenlerini. Çaresizlikte zaten bu demek değil midir? Kişinin bir problemle karşılaştığında, bu problemi çözmek için yapabileceği hiçbir şey olmadığına inandığı bir durumdur. Bu inanç nedeniyle kişi, problemi çözmek için hiçbir çaba göstermez ve sonuç olarak daha da umutsuz hisseder...
Oğuz salonun içerisinde volta atarken, Ivan bütün rahatlığı ile geniş salondaki L koltuğa yaslanıp, ayaklarını uzatmış Oğuz'u seyrediyordu. Elindeki leblebi dolu kaseden büyük bir zevkle leblebileri yerken, eline bir leblebi alarak Oğuz'a doğru fırlattı. Fırlattığı leblebi tam isteği gibi tam Oğuz'un kafasına debk geldiğinde, kocaman bir kahkaha patlattı.
"Ne yapıyorsun be!" Oğuz sinirden kızarmış yüzüyle Ivan'ı azarladığında, Ivan gülmesine son vererek," Ardık yoruldu ben. Otur da konuşalım." dedi, koltuğu işaret ederek.
Oğuz'da bu isteği üzerine" Konuşalım bakalım, ne konuşacağız?" diyerek, koltuğa oturdu. O otururken de Ivan, leblebiyi havaya attıktan sonra havada geri kapıp, geniş gülümsemesiyle Oğuz'a döndü.
"Zen ne düşünüyo zabahtan beri? Zöyle ki çare bulalım." dedi.
"Sana şunu söyleyeyim Ivan, benim bu konu hakkında çare bulmam senin 's' harfini söylemenden daha imkansız," diye yanıtladı. Oğuz'un laubali cevabıyla Ivan'ın yüzü düşmüştü.
"Zen bana laf zoktun?'
"Evet Ivan. Ben, zana laf zoktu."
"Zen çok tebiyeziz bir adam oldun."
İkisi tartışmaya devam ederken Oğuz, Ivan'ın son cümlesi ile gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdığında, Ivan'ın kendisine doğru kırgın olduğu belli olan bakışlarını görmesiyle daha fazla dayanamayarak kahkahayı bastı. O gülmeye başlayınca Ivan'da gözlerini devirip, kendisini tutmayıp gülmeye başladı. İkisi birbirine bakarak gülmeye devam ettiklerinde, gözlerinden yaşlar boşalıyor, Ivan'ın artık gülmekten karnına kramplar giriyordu. İkisinde kendilerine gelmeye çalışırken, salona doğru yaklaşan topuklu ayakkabı tıkırtısıyla Oğuz gülmekten halsiz düşmüş bacaklarıyla ayaklandı.
Ayaklanırken Ivan'a sus işareti yaparak," Bak sinirden gülüyorum Ivan, artık sus. Yemin ediyorum seni gebertirim!" dediğinde, salonun girişinde Neriman belirmişti. Ivan, Neriman'ı görmesiyle anında kahkahaları son bularak yüzünü buruşturduğunda, ayaklanıp Oğuz'un yanına geldi. Daha sonra sadece Oğuz'un duyabileceği ses tonunda," Aha geldi gudubet." demesiyle, Oğuz şaşkına dönmüştü.
